Εάν δεν είχες τίποτε άλλο, παρά μόνον την μετάνοιά σου, θα είχες λόγο να φοβάσαι. Τώρα όμως έχε θάρρος. Διότι εις την δική σου μετάνοια έρχεται να προστεθεί του Θεού η φιλανθρωπία. Θάρρος, λοιπόν. Διότι μέτρο εις την ευσπλαχνία του Θεού δεν υπάρχει. Η αγαθότητά του δεν είναι δυνατό να παρασταθεί με λόγια. Η δική σου κακία έχει μέτρο και όριο, η ευσπλαχνία όμως του Θεού όριο δεν έχει. Η κακία σου, όσον μεγάλη και αν είναι, πάντως είναι ανθρώπινη κακία, η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απερίγραπτος και ξεπερνά την δική σου κακία. Σκέψου μια σπίθα, που πέφτει μέσα στο πέλαγος. Μήπως μπορεί να σταθεί και να φανεί πουθενά; Ε, λοιπόν! Ό,τι είναι η σπίθα μέσα στο πέλαγος, αυτό είναι η αμαρτία μέσα εις την φιλανθρωπία του Θεού. Ή, μάλλον, ούτε τόσο, αλλά πολύ λιγότερο. Διότι το πέλαγος, όσο μεγάλο και αν είναι, πάντως έχει τέλος και όριο. Αυτά σας τα λέγω, όχι για να σας κάμω αμελείς, αλλά το αντίθετο, για να σας παρακινήσω εις το να γίνετε προθυμότεροι και θερμότεροι στον βίο της μετανοίας και της αρετής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου