του Άριστου Θουκυδίδη
Χημικού, M.Th.
(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)
5. Ο άνθρωπος, αφού φθονήθηκε και
εξαπατήθηκε από τον διάβολο, έκαμε παράχρηση του αυτεξουσίου του, δηλαδή
αποπειράθηκε άστοχα, αυθαίρετα και άκαιρα να μετάσχει της θείας γνώσεως, πράγμα
που αποτελούσε ανυπακοή στην εντολή του Θεού, με συνέπεια να διακοπεί η
κοινωνία του με την πηγή της Ζωής, τον Θεό, οδηγώντας τον στη φθορά και τον θάνατο. Η αυτοκαταδίκη του
ανθρώπου, να διακόψει την οντολογική του σχέση με το «ὄντως ὄν» τον Θεό, τον
οδηγεί προς το «μή ὄν», δηλαδή την τροπή προς την ανυπαρξία και τον θάνατο. Η
πτώση του ανθρώπου αποτελεί οντολογική εκτροπή και όχι ηθικό παράπτωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου