ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Σχέδιο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

   Η κατάσταση των ψυχών, μετά την έξοδό τους, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, οπότε και θα ενωθούν με τα αναστημένα σώματα, λέγεται μέση κατάσταση των ψυχών. Είναι μια κατάσταση αναμονής, όπου οι ψυχές των δικαίων, βιώνουν-προγεύονται μια κατάσταση πνευματικής αγαλλίασης, μακαριότητας και ανάπαυσης, ενώ οι ψυχές των αμετανόητων αμαρτωλών, βιώνουν μια κατάσταση ζωής μακριά από τις φωτιστικές ενέργειες του Θεού.

   Η υπόσταση του κάθε ανθρώπου ως ξεχωριστό πρόσωπο, δεν διασπάται με τον θάνατο, αφού το σώμα αναμένει την ανάστασή του, για να επανενωθεί με την ψυχή του, οπότε κάθε θεωρία μετενσάρκωσης και μετεμψύχωσης αναιρείται.

   Οι ψυχές μετά θάνατον είναι σε αυτοσυνειδησία και εγρήγορση, γνωρίζουν πού βρίσκονται, επικοινωνούν μεταξύ τους και έχουν πλήρη συνείδηση του εαυτού τους, του περιβάλλοντός τους και του τι συμβαίνει στον κόσμο, χωρίς να έχουν την αίσθηση του χρόνου, όπως την έχουμε εμείς οι ζώντες.

   Στους δίκαιους περισσότερο, επειδή έχουν το πλεονέκτημα της μέθεξης και κοινωνίας με τον Θεό, αυξάνονται οι γνωστικές τους ικανότητες, γνωρίζοντας έτσι, όσα συμβαίνουν στον παρόντα κόσμο, όπως και τα αιτήματα που υποβάλλουν τα ζωντανά μέλη της Εκκλησίας, χωρίς οι ψυχές τους να λυπούνται και να στενοχωρούνται για όσα θλιβερά συμβαίνουν.

    Οι ψυχές των εμβρύων και νηπίων που πεθαίνουν αβάπτιστα, έχουν την κοινωνία του Θεού, γιατί οι ψυχές τους δεν έχουν διαπράξει αμαρτίες  και έτσι δεν χρειάζεται να καθαρθούν και να θεραπευθούν και, κατά συνέπεια, δεν θα αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη του Θεού, αφού δεν έχουν πράξει κάτι καλό ή κακό.

(συνεχίζεται)