του Χριστόδουλου Βασιλειάδη
(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)
Κατεπλήσσετο, διότι σκεπτόταν μὲ πόσους πειρασμοὺς ἔχουμε
νὰ παλαίψουμε καὶ μὲ πόσους κόπους πρέπει κανεὶς νὰ περάσῃ τὰ ἐναέρια δαιμόνια.
Καὶ ἔλεγε ὅτι αὐτὸ τὸ νόημα ἔχει τὸ ρητὸ τοῦ ἀποστόλου Παύλου «κατὰ τὸν ἄρχοντα
ποὺ ἐξουσιάζει στὸν ἀέρα»[1].
Διότι αὐτὴ μόνο τὴν ἐξουσία ἔχει ὁ ἐχθρὸς τῆς ψυχῆς μας,
νὰ πολεμᾶ δηλαδή, καὶ νὰ προσπαθῇ νὰ ἐμποδίζῃ τὶς ψυχὲς ποὺ ἀνέρχονται πρὸς τὸν
οὐρανό. Ὡς ἐκ τούτου συνεβούλευε μετὰ περισσοτέρας ἐπιμονῆς λέγοντας «φορέστε τὴν
πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ μπορέσετε νὰ ἀντισταθῆτε πρὸς τὸν διάβολο κατὰ τὴν πονηρὴ
μέρα καὶ νὰ ἐξευτελισθῇ ὁ ἐχθρός, ἐπειδὴ δὲν θὰ ἔχῃ νὰ πῇ γιὰ σᾶς τίποτε αἰσχρό»[2].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου