Ἀναφορικὰ μὲ τὴν ἱστορικὴ ἐξέλιξη
τοῦ βιβλίου τῆς Παρακλητικῆς, τὰ ποικίλα τροπάρια, τὰ ὁποῖα ἄρχισαν νὰ
γράφονται ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 5ου αἰῶνα, ὁδήγησαν στὴ δημιουργία
διαφόρων ἄλλων εἰδῶν, ὅπως κοντάκια, κανόνες, ἰδιόμελα κ.ἄ., τὰ ὁποῖα
συμπριελήφθησαν στὸ βιβλίο, ποὺ φέρει τὸν τίτλο «Τροπολόγιον». Τὸ περιεχόμενο
τοῦ βιβλίου αὐτοῦ ἀναφερόταν στὶς ἀκίνητες ἑορτές, εἶχε δὲ ποικίλο ὑμνογραφικὸ ὑλικό,
μελισμένο κατὰ τοὺς ὀκτὼ ἤχους. Τὸ «Τροπολόγιον» συνιστᾶ μιὰ πρώιμη μορφὴ τῆς Ὀκτωήχου
καὶ συγκροτήθηκε γύρω στὸν στ΄ αἰώνα. Κατὰ τὸν η΄ αἰώνα ὁ Ἰωάννης Δαμασκηνὸς πλουτίζει
τὸ τροπολόγιο μὲ πλῆθος τροπαρίων κατὰ τοὺς ὀκτὼ ἤχους. Ἔτσι ἡ Ὀκτώηχος ἀντικαθιστᾶ
τὸ ἀναστάσιμο ὑμνογραφικὸ τμῆμα τοῦ Τροπολογίου. Οἱ ὕμνοι τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ
Δαμασκηνοῦ εἰσήχθησαν στὴ λειτουργικὴ χρήση πρῶτα στὴν Μονή, ὅπου ἐμόναζε, στὴν
Λαύρα τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου. Πολὺ σύντομα ὅμως ἔγιναν γνωστοὶ σὲ ὅλα τὰ
πέρατα τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου