Καθ’ όλη την πορεία της Εκκλησίας μέσα στην ιστορία, πολλοί
ποιμένες μερίμνησαν για τη διαφύλαξη και μεταλαμπάδευση της εκκλησιαστικής
μουσικής στις επόμενες γενεές, ιδρύοντας σχολές, στις οποίες διδασκόταν η
εκκλησιαστική μουσική. Παράλληλα οι μονές αναδείχθηκαν θεματοφύλακες της
εκκλησιαστικής υμνωδίας, αφού σε αυτές διδασκόταν η ψαλτική τέχνη. Παράλληλα
στις ιερές μονές οι καλλιγράφοι αντέγραφαν μουσικά χειρόγραφα και έτσι με αυτό
τον τρόπο διασώθηκαν πολλά μουσικά κείμενα.
Όσον αφορά τη γυναίκα στην ιουδαϊκή λατρεία, αυτή έψαλλε
εντός και εκτός του ναού, όχι όμως στη συναγωγή. Στη χριστιανική λατρεία βρίσκουμε
τη γυναίκα να ψάλλει μαζί με όλο το εκκλησίασμα. Σταδιακά όμως μετά τον 4ο
και 5ο αιώνα με τη δημιουργία ψαλτικών χορών, η γυναίκα δεν
συμμετέχει στην ψαλμωδία. Δεν επεκράτησε μέσα στην παράδοση της Ορθοδόξου
Εκκλησίας να ψάλλει η γυναίκα για λόγους ηθικούς και κυρίως πρακτικούς, αφού η
έκταση της γυναικείας φωνής είναι διαφορετική από την ανδρική. Θα ήταν πολύ
δύσκολο να ταιριάσουν τα ανδρικά ίσα με τα γυναικεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου