ΔΙΚΑΙΟΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, Ο προφήτης Μωυσής E΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Ὁ Μωυσῆς ἔζησε κατὰ πᾶσαν πιθανότητα κατὰ τὸν 13^ο π.Χ. αἰώνα, ἐπὶ Φαραὼ Ραμεσσῆ (1298-1232). Συνδύαζε εὑρεία μόρφωση, ἐμπειρία στὴ ζωή, βαθιὰ πίστη στὸν Θεὸ καὶ στὴν ἀποστολὴ τοῦ λαοῦ του, πραότητα καὶ ταπείνωση καθὼς καὶ χαρακτῆρα ἀδαμάντινο καὶ ἀκέραιο[1]. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Μωυσῆς ἀναφέρεται σὰν δοῦλος τοῦ Θεοῦ, μέγιστος προφήτης, μοναδικὸς μεσίτης πρὸς τὸν Θεὸ καὶ νομοθέτης. Στὴ Σοφία Σειρὰχ ὁ Μωυσῆς ἀναφέρεται ὡς ἠγαπημένος ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων[2].

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ὁ προφήτης Μωσῆς μνημονεύεται ὀγδόντα φορές. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἀναφέρει ὅτι ὁ Μωυσῆς εἶναι κατήγορος τῶν Ἰουδαίων, διότι δὲν ἐπίστεψαν στὰ λόγια του. Ἐὰν ἐπιστεύαν στὸν Μωυσῆ, τότε θὰ ἐπίστευαν καὶ στὸν Κύριο, διότι οἱ προφητεῖες τοῦ Μωυσῆ ἀναφέρονται στὸν Κύριο[3]. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐγκωμιάζει τὴν πίστη τῶν γονέων τοῦ Μωυσῆ, οἱ ὁποῖοι δὲν φοβήθηκαν τὴν προσταγὴ τοῦ Φαραώ, νὰ θανατώνεται κάθε ἀρσενικὸ βρέφος τῶν Ἑβραίων, ἀλλὰ κράτησαν τὸ παιδὶ κοντά τους γιὰ τρεῖς μῆνες.

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. Παναγιώτη Ἰ. Μπρατσιώτη, Μωυσῆς, ΘΗΕ, τ. 9, στ. 284.

[2] Βλ. Σοφία Σειράχ, με΄ 1.

[3] Βλ. Ἰω. ε΄ 46.