Τὸ 1948 ἄρχισε ἡ ἀναστήλωση τῆς
Μονῆς τῆς Χώρας. Ἀπὸ τὸ 1958 λειτουργεῖ σὰν μουσεῖο.
Ἀπὸ
ἀπόψεως ἀρχιτεκτονικῆς ὁ διασωζόμενος ναὸς εἶναι σταυροειδὴς πολύτρουλλος
βασιλική. Κατὰ τοὺς χρόνους Θεόδωρου τοῦ Μετοχίτη κατὰ μῆκος τῆς νότιας πλευρᾶς
τοῦ ναοῦ, προστέθηκε μικρὸς σταυροειδὴς ναὸς μὲ τροῦλλο. Δεξιὰ τοῦ μικροῦ αὐτοῦ
ναοῦ εἶναι ὁ τάφος τοῦ μεγάλου αὐτοκρατορικοῦ κοντοσταύλη Τορνίκη.
Ἐξωτερικὰ ὁ ναὸς τῆς Μονῆς τῆς Χώρας ἔχει ἁψιδώματα καὶ ἐσωτερικὰ διακοσμεῖται μὲ τὰ ἀριστουργηματικὰ ψηφιδωτά τοῦ. Αὐτὰ θεωροῦνται ἀπὸ τὰ καλύτερα τοῦ κόσμου. Τὰ ψηφιδωτὰ ὑπέστησαν καταστροφὴ πρῶτον λόγῳ τοῦ ὅτι οἱ Τοῦρκοι τὰ ἄλειψαν καὶ τὰ ἔκρυψαν μὲ ἀσβέστη καὶ δεύτερον λόγῳ τῶν βροχῶν καὶ τῆς ὑγρασίας. Σώζονται σκῆνες ἀπὸ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, οἱ ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος, ὁ Παντοκράτωρ Ἰησοῦς καὶ ἄλλα. Τὰ ψηφιδωτὰ διακρίνονται γιὰ τὴν ζωηρότητα τῶν χρωμάτων, τὴν πλαστικότητα τῶν προσώπων καὶ τῶν σωμάτων, τὴν ἁρμονία τῶν μελῶν, καὶ τὴν ἔκφραση τῶν προσώπων. Ὁ ναὸς ἔχει τόσο ἐσωνάρθηκα ὅσο καὶ ἐξωνάρθηκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου