ΔΙΚΑΙΟΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, Ο προφήτης Μωυσής ΣΤ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Κατὰ τὴν γνωριμία τῶν ἀποστόλων μὲ τὸν Κύριο, ὁ Φίλιππος φαίνεται ὅτι γνώριζε καλὰ τὶς γραφές, διότι βρίσκει τὸν Ναθαναὴλ καὶ τοῦ λέγει ὅτι ἐκεῖνον γιὰ τὸν ὁποῖο ἔγραψε ὁ Μωυσῆς στὸν νόμο καὶ τὸν ὁποῖο προανήγγειλαν οἱ προφῆτες τὸν βρήκαμε καὶ εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὁ γιὸς τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴ Ναζαρέτ[1].

Κατὰ τὴν μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου ἐμφανίζονται ὁ προφήτης Μωυσῆς καὶ ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ συνομιλοῦσαν μὲ τὸν Κύριο. Ὁ Πέτρος μάλιστα φαίνεται ὅτι ἀναγνωρίζει τοὺς δύο προφῆτες, διότι προτείνει στὸν Κύριο νὰ κάνουν ἐπὶ τοῦ ὄρους Θαβὼρ τρεῖς σκηνές, μία γιὰ τὸν Κύριο, μία γιὰ τὸν Μωυσῆ καὶ μία γιὰ τὸν Ἠλία[2]. Ὁ πρωτομάρτυς καὶ ἀρχιδιάκονος Στέφανος ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων στὴν ἀπολογία του στὸ συνέδριο τῶν ἀρχιερέων ὅτι ὁ Μωυσῆς ἦταν δυνατὸς «ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις», δηλαδὴ ἦταν δυνατὸς σὲ λόγους συνετοὺς καθὼς καὶ σὲ δράση κοινοφελῆ γιὰ τὴν Αἴγυπτο[3].

Στὴν ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου καὶ συγκεκριμένα στὸν Κανόνα, οἱ πρῶτες δύο ᾠδὲς εἶναι ποιήματα τοῦ προφήτη Μωυσῆ. Στὴν η΄ ᾠδὴ τοῦ Κανόνα τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ὁ ὑμνωδὸς ἀναφέρει ὅτι ὁ Μωυσῆς κατενόησε τὸ μεγάλο μυστήριο τοῦ τόκου τῆς Θεοτόκου διὰ μέσου τῆς βάτου, ἡ ὁποία καιγόταν ἀλλὰ δὲν καταφλεγόταν.

Ἡ μνήμη τοῦ θεόπτη Μωυσῆ τιμᾶται στὶς 4 Σεπτεμβρίου καθὼς ἐπίσης καὶ κατὰ τὴν Κυριακὴ τῶν Προπατόρων.

---

[1] Βλ. Ἰω. α΄ 46.

[2] Βλ. Ματθ. ιζ΄ 1 καὶ ἑξ.

[3] Βλ. Πράξ. ζ΄ 1 καὶ ἑξ.