Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ B΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὁμιλεῖ στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως (βλ. β΄ καὶ γ΄ κεφάλαιο) πρὸς τοὺς ἑπτὰ ἐπισκόπους στὴν Μικρὰ Ἀσία προσωπικά: ἄλλοτε τοὺς ἐλέγχει, ἄλλοτε τοὺς ἐπαινεῖ καὶ ἄλλοτε τοὺς νουθετεῖ. Ἐξ ἄλλου, οἱ ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, οἱ ὁποῖες ἰσχύουν γιὰ τοὺς πιστούς, ἰσχύουν πολλῷ μᾶλλον γιὰ τοὺς ἐπισκόπους! Ἑπομένως κάθε ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, ποὺ ὑπάρχει μέσα στὸ Ἐυαγγέλιο, ἀπευθύνεται μὲν σὲ ὅλους τοὺς πιστοὺς Χριστιανοὺς κατεξοχὴν ὅμως στοὺς ἐπισκόπους.

Ὁ κάθε πιστός, ἀλλὰ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο, ὁ ἐπίσκοπος, πρέπει νὰ διατηρῇ τὸν πρῶτο του ζῆλο γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ τὴν πρώτη του ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο. Ἡ πεπτοκυία καὶ τρεπτὴ φύση τῶν ἀνθρώπων ἔχει τὴ ροπή, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, νὰ ἀμβλύνει καὶ μειώνει τὴν πρώτη ἀγάπη πρὸς τὸν Σωτῆρα Χριστὸν καὶ κατ’ ἐπέκταση τὸν πρῶτο ἐνθουσιασμὸ πρὸς τὴν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τελείωση. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἱστορία τοῦ μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος ἀρχικὰ μὲν ἔβλεπε τὸν γέροντά του σὰν Θεό, ἀργότερα σὰν ἄνθρωπο καὶ τελικὰ σὰν τὸν διάβολο. Ὁ ἐπίσκοπος ἑπομένως πρέπει νὰ καταβάλλει ἀγῶνα, ἔτσι ὥστε νὰ διατηρῇ τὴν πρώτη του ἀγάπη τὸν ζῆλο του γιὰ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του.

(συνεχίζεται)