Η ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ Α΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Πενήντα μέρες μετὰ ἀπὸ τὴ λαμπρὴ ἑορτὴ τοῦ Πάσχα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μεγάλη καὶ σεβάσμια[1] ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Κατὰ τὴ μέρα αὐτὴ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐπεφοίτησε πάνω στοὺς ἑκατὸν εἴκοσι μαθητὲς τοῦ Κυρίου, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἀποστόλων τοῦ Ἰησοῦ[2].

Ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔγινε ξαφνικά. Ἦλθε σὰν βοὴ σφοδροῦ ἀνέμου ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνοδεύτηκε μὲ τὸ ὑπερφυσικὸ αὐτὸ φαινόμενο, διότι ἡ ὁδὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μοιάζει μὲ τὴν ὁδὸ τοῦ ἀνέμου, ποὺ ἀκοῦς τὴν πνοή του, ἀλλὰ δὲν ξέρεις ἀπὸ ποῦ ἔρχεται καὶ ποῦ πηγαίνει. Ὁ ἄνεμος αὐτὸς δὲν ἦταν κάποιο φυσικὸ φαινόμενο, ἀλλὰ μιὰ ὑπερφυσικὴ ἔνδειξη παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ταυτόχρονα διαμοιράστηκαν πάνω στοὺς ἀποστόλους γλῶσσες παρόμοιες μὲ τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς. Καὶ τότε ἄρχισαν νὰ μιλοῦν ὅλοι ξένες γλῶσσες, ἐμπνευσμένοι ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ φλόγες, ποὺ ἔμοιαζαν σὰν φωτιά, ἦταν σύμβολο τῆς παρουσίας τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ τῆς δυνάμεώς Του.

(συνεχίζεται)

---

[1] Στιχηρὸ ἰδιόμελο τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς.

[2] Βλ. Πράξ. β΄ 1-41.