του Χριστόδουλου Βασιλειάδη
(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)
Καθὼς διαβάζεις προσεκτικὰ τὴν
Κλίμακα, παρατηρεῖς ὅτι πολλὰ ἀπὸ τὰ πιὸ ἀξιόλογα πορίσματα τῆς ψυχολογίας τοῦ
Βάθους ἦταν ἤδη ἀπὸ αἰώνων γνωστὰ στοὺς ἁγίους Πατέρες τῆς ἐρήμου[1].
Τὸ «ἀριστούργημα αὐτὸ τοῦ ἀνατολικοῦ
ἀσκητισμοῦ» δηλαδὴ ἡ Κλίμακα, ἐμπεριέχει καὶ κάποια στοιχεῖα τῆς λεγομένης ὑπαρξιακῆς
φιλοσοφίας ἢ φιλοσοφίας τοῦ προσώπου, ποὺ ἀνεδύθη στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνα καὶ
συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ὅμως πόρρω ἀπέχουν τὰ ἀνθρωποκεντρικὰ αὐτὰ συστήματα ἀπὸ
τὰ ὑπερβατικὰ νοήματα τοῦ θεωμένου Ἰωάννου τῆς Κλίμακας. Πέραν αὐτῶν ἡ Κλίμακα ἔχει
ἀκόμη σπουδαιοτάτην ἀξία καὶ ἀπὸ πλευρᾶς παιδαγωγικῆς[2].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου