Ἀναφέρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ποιητικὰ
καὶ παραστατικά: «Ἄρχων δαιμόνων, ὁ πεσῶν
ἑωσφόρος καὶ ἄρχων παθῶν, ὁ λαιμὸς τῆς κοιλίας» , δηλαδὴ ὁ ἀρχηγὸς τῶν
δαιμόνων εἶναι ὁ ἑωσφόρος, ὁ ὁποῖος ἐξέπεσε ἀπὸ τὸ ἀγγελικό του ἀξίωμα καὶ ἀρχηγὸς
τὸν παθῶν εἶναι ὁ λαιμὸς τῆς κοιλίας μας, δηλαδὴ ἡ πολυφαγία καὶ γαστριμαργία.
Ἀναφέρει σχετικὰ ὁ ἅγιος Ἰωάννης
γιὰ τὴ μετάνοια: «Σημεῖον μεμεριμνημένης μετανοίας, πασῶν τὼν συμβαινουσῶν ὁρατῶν
καὶ ἀοράτων θλίψεων ἀξίους ἑαυτοὺς λογίζεσθαι, καὶ ἔτι πλειόνων»[1],
δηλαδὴ σημεῖο τῆς πραγματικῆς καὶ ἐπιμελοῦς μετάνοιας εἶναι τὸ νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτό
μας ἄξιο γιὰ ὅλες τὶς θλίψεις ποὺ μᾶς συμβαίνουν - τὶς ὁρατές (οἱ ὁποῖες
προέρχονται ἀπὸ τὰ πράγματα καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους) καὶ τὶς ἀόρατες (οἱ ὁποῖες
προέρχονται ἀπὸ τοὺς δαίμονες καὶ τὰ πάθη τῆς ψυχῆς) - καὶ γιὰ πολὺ
περισσότερες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου