O ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΣ ΨΑΛΜΟΣ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΗ Β΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Ὁ Οὐρίας ὅμως (ποὺ τὸ ὄνομά του σημαίνει «ὁ Κύριος εἶναι τὸ φῶς μου») δὲν θέλησε μὲ κανένα τρόπο νὰ κοιμηθῇ μὲ τὴν σύζυγό του, διότι εἶχε ὑπόψη του τὸ ἔθιμο τῶν Σημιτῶν, τὸ νὰ ἀπέχουν δηλαδὴ οἱ πολεμιστὲς ἀπὸ συζυγικὲς σχέσεις σὲ καιρὸ πολέμου.

Μπροστὰ στὴν θαυμαστὴ στάση τοῦ Οὐρία, ὁ Δαβὶδ ἔμεινε ἀναίσθητος καὶ σχεδίαζε τὸ θάνατό του. Ὅπως παραστατικὰ ἀναφέρει ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Δαβὶδ ἔγινε παραβάτης τριῶν ἐντολῶν, τῆς μοιχείας, τοῦ φόνου καὶ τῆς ἐπιθυμίας ξένης γυναίκας[1].

Τότε ὁ Δαβὶδ ἔγραψε ἐπιστολὴ, στὴν ὁποία ἐξηγοῦσε στὸν Ἰωὰβ πῶς νὰ θανατωθῇ ὁ Οὐρίας. Τὴν ἐπιστολὴ μάλιστα αὐτὴ παρέδωσε στὸν Οὐρία, μὲ τὴν ἐντολὴ νὰ παραδώσῃ τὴν ἐπιστολὴ στὸν Ἰωάβ. Ἔτσι τὸ μήνυμα τοῦ θανάτου μεταφέρθηκε ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ θῦμα[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. ΒΕΠΕΣ, 57, 157.

[2] Βλ. Βασιλειῶν Β΄, ια΄, 14-15. Γ. Γ. Ψαλτάκη, Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μετὰ συντόμου ἑρμηνείας, ἐκδ. Ἀδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθῆναι 1994, σ. 245.