Ἡ ὑμνολογία τῆς ἑορτῆς τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Δ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

        Μέσα στὴν ὑμνογραφία τῆς γιορτῆς τοῦ Γενεθλίου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου οἱ ὑμνογράφοι χρησιμοποιοῦν τὴ λέξη «σήμερον»[1]. Ἔτσι μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο θέλουν νὰ δείξουν τὴ διαχρονικότητα τῶν μεγάλων γεγονότων, τὰ ὁποῖα ἔλαβαν χῶρα στὸ πρόσωπο τῆς μητέρας τοῦ Θεοῦ. Ἡ Παναγία παρομοιάζεται μὲ Ἅγιο Θρόνο, τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς προετοίμασε γιὰ τὸν ἑαυτό του. Αὐτός, ποὺ μὲ σοφία ἐστερέωσε τοὺς οὐρανούς, κατασκεύασε μέσα στὴν ἄφατό του φιλανθρωπία ἕνα οὐρανό, ὄχι ἄψυχο ἄλλα ἔμψυχο, δηλαδὴ τὴν Θεόπαιδα Μαριάμ. Ἀκόμη ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος παρομοιάζεται μὲ φυτό, ποὺ μᾶς δίνει ζωή, τὸ ὁποῖο βλάστησε ἀπὸ τὴν ἄκαρπη ρίζα, δηλαδὴ τὸν Ἰωακεὶμ καὶ τὴν Ἄννα[2].

        Ἡ ὑμνολογία τῆς γιορτῆς εἶναι γεμάτη ἀπὸ παρομοιώσεις καὶ προτυπώσεις ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ποὺ προμηνύουν τὴν ἔλευση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ Παναγία εἶναι ὁ νυμφικὸς θάλαμος, ποὺ ὑποδέχεται τὸ Φῶς, δηλαδὴ τὸν Χριστό. Ἀκόμη εἶναι τὸ βιβλίο τοῦ Λόγου τῆς ζωῆς. Ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ ἀνατολικὴ πύλη, ἡ ὁποία περιμένει τὴν εἴσοδο τοῦ μεγάλου ἱερέως, ἡ ὁποία εἰσάγει τὸν Χριστὸ σὲ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη.

(συνεχίζεται)

---

[1] «Σήμερον ὁ τοῖς νοεροῖς θρόνοις ἐπαναπαυόμενος Θεός», «Σήμερον στειρωτικαὶ πύλαι ἀνοίγονται», «Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τὰ προοίμια», «Σήμερον ἡ στείρα Ἄννα τίκτει Θεόπαιδα».

[2] Στιχηρὸ ἰδιόμελο τοῦ ἑσπερινοῦ.