ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

\

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Α) ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ[1] 

        α΄. Ὁσίου Θεογνώστου

        «20. Ἀφοῦ ἔχεις γίνει θύτης τῆς σάρκας τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ κοινωνὸς της μέσῳ τῆς μεταλήψεως, ὀφείλεις καὶ νὰ ἑνωθῇς μαζί Του μὲ τὸ ὁμοίωμα τοῦ θανάτου Του[2], ὥστε νὰ μὴ ζῇς πλέον γιὰ τὸν ἑαυτό σου, ἀλλὰ γι’ Αὐτὸν ποὺ σταυρώθηκε καὶ πέθανε γιὰ σένα[3], ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος. Ἂν ὅμως ζῇς ἐμπαθῶς γιὰ τὴ σάρκα καὶ τὸν κόσμο, τότε νὰ ἑτοιμάζεσαι νὰ περάσῃς μέσῳ τοῦ θανάτου σὲ τιμωρία ἀθάνατη, ἂν δὲ σταματήσῃς θεληματικὰ πρὶν τὸ θάνατό σου νὰ ἱερουργῇς τὴν ἀναίμακτη θυσία. Ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ποὺ ἐδῶ ἱερουργοῦσαν ἀνάξια, τοὺς ἅρπαξε ὁ αἰφνίδιος θάνατος καὶ τοὺς παρέδωσε στὶς ἐκεῖ δίκαιες τιμωρίες.

(συνεχίζεται)

---

[1] Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν, τ. 2, μτφρ. Ἀντ. Γ. Γαλίτης, εἰσαγωγικὰ σχόλια Θεόκλητος μοναχὸς Διονυσιάτης, φιλολογικὴ ἐπιμέλεια Ἰγνάτιος Σακαλῆς, ἐκδ. Τὸ περιβόλι τῆς Παναγίας, Θεσσαλονίκη σσ. 330-339.

[2] Βλ. Ρωμ. στ΄ 5.

[3] Βλ. Β΄ Κορ. ε΄ 15.