ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Δ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

59. Ὅταν δὲν ἔχεις ἐμπρὸς στὰ μάτια σου τὸ φόβο τοῦ Θεοῦ, νομίζεις ὅτι εἶναι μικρὸ πρᾶγμα νὰ ἱερουργῇς ἀνάξια, ἐξαπατώμενος ἀπὸ τὴ φιλαυτία σου καὶ γι’ αύτὸ νομίζοντας ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθός. Αὐτὸ ἔπαθαν παλιὰ ὁ Δαθὰν καὶ ὁ Ἀβειρών, ἕως ὅτου τοὺς κατάπιε ἡ γῆ[1]. Τοῦτο τὸ φοβερὸ καὶ σὺ νὰ φοβηθῇς καὶ νὰ ἐννοήσῃς πόσο μεγάλο πρᾶγμα εἶναι ἡ ἱερουργία, καὶ ἢ νὰ ἀσκῇς τὴν ἱερωσύνη ἄξια καὶ καθαρά, γιὰ νὰ μὴν πῶ σὰν ἄγγελος, ἢ σταμάτησε σὰν συνετὸς νὰ τελῇς τὴ φρικτὴ λατρεία. Μήπως καταφρονώντας κατὰ τὸ παρὸν καὶ ξεγελώντας τὴ συνείδησή σου ποὺ σὲ ἐλέγχει, φτάσεις τότε, ὅταν θὰ κρίνωνται καὶ θὰ τακτοποιοῦνται τὰ πάντα, νὰ πῇς μὲ πόνο καθὼς θὰ καταδικάζεσαι: “Μοῦ ἦρθε ὁ φόβος ποὺ φοβόμουν, κι ὅ,τι μὲ τρομάζει, τὸ συνάντησα”[2]».

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. Ἀριθ. ιστ΄ 31-33.

[2] Βλ. Ἰώβ, γ΄ 25.