21.
Κάποιος ἱερομόναχος εἶχε φήμη εὐλαβοῦς καὶ πολλοὶ τὸν θεωροῦσαν σεβαστὸ λόγῳ
τοῦ ἐξωτερικοῦ του σχήματος, μέσα του ὅμως κρυφὰ μολυνόταν ἀπὸ λογισμοὺς
λαγνείας. Κάποτε ποὺ ἐπιτελοῦσε τὴ θεία καὶ ἱερὴ λατρεία, ὅταν ἔφτασε ἡ ὥρα τοῦ
χερουβικοῦ ὕμνου καὶ αὐτὸς ἔσκυψε ὡς
συνήθως διαβάζοντας τὴν εὐχὴ “οὐδεὶς ἄξιος...” πέθανε ξαφνικὰ καὶ ἡ ψυχή του
τὸν ἄφησε σ’ αὐτὴ τὴ στάση.
55. Γνώρισα κάποιον ἱερωμένο ποὺ ἀποτολμοῦσε νὰ ἱερουργῇ ἀνάξια τὰ θεῖα μυστήρια, ἐνῷ εἶχε περιπέσει στὸ πάθος τῆς πορνείας. Αὐτὸς ἔπεσε πρῶτα ἄρρωστος μὲ ἀσθένεια ἀθεράπευτη καὶ φοβερὴ καὶ πλησίαζε πιὰ στὸ θάνατο. Ἂν καὶ μεταχειρίστηκε ὅλα τὰ μέσα, δὲν ἔβλεπε ὠφέλεια, ἀλλὰ μᾶλλον χειροτέρευε. Ἦρθε τότε σὲ συναίσθηση ὅτι πεθαίνει ἐπειδὴ ἱερουργεῖ ἀνάξια, καὶ ἀμέσως παραιτήθηκε μὲ ὅρκο ἀπὸ τὴ θεία Λειτουργία. Ἀμέσως θεραπεύτηκε, ὥστε οὔτε σημάδι τῆς ἀσθένειας δὲν ἔμεινε.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου