του Χριστόδουλου Βασιλειάδη
(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)
2. Ὁ θεραπευθεὶς μετέβη εἰς τὴν οἰκίαν του καὶ ἐπί τι διάστημα ἡσύχαζεν ὑγιαίνων. Ἐν τῷ μεταξὺ ὅμως ἐλησμόνησε τὴν ἐντολὴν τοῦ θεραπεύσαντος αὐτὸν Ὁσίου Βενεδίκτου. Ὕστερα ἀπὸ πολλὰ ἔτη βλέπων, ὅτι οἱ πρωτεύοντες εἰς τοὺς ἱερατικοὺς καταλόγους ἀπέθνησκον καὶ ὅτι ἀνήρχοντο εἰς τὰς βαθμίδας τοῦ ἱερατικοῦ τάγματος οἱ κατώτεροί του, ἐξέχασεν, ὅπως ἐλέχθη ἀνωτέρω, τὰς συμβουλὰς τοῦ Ἁγίου Πατρὸς καὶ ἀνέλαβε, διὰ χειροτονίας, ἱερατικὸν ἀξίωμα. Ἀμέσως ὅμως τότε ὁ δαίμων, ὡς ἄγριον θηρίον, ποὺ κλείεται εἰς στενὸν χῶρον, εἰσῆλθε μέσα του καὶ τὸν κατεσπάραζεν ἀλύπητα μέχρι θανάτου»!
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου