του Χριστόδουλου Βασιλειάδη
(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)
Ἐξαίσιος ὕμνος
τέλος εἶναι καὶ τὸ Δοξαστικὸ τῶν αἴνων: «Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει,
καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶςˑ
συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμενˑ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,
θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἒν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος»[1].
Σὲ αὐτὸ τὸν ὕμνο καλούμαστε ὅλοι νὰ συγχωρήσωμε ἀπὸ τὴν καρδιά μας τὸ
συνάνθρωπό μας, ἂν μᾶς ἔφταιξε σὲ κάτι, καὶ νὰ τὸν ἀγκαλιάσουμε μὲ χριστιανικὴ
καὶ πραγματικὴ ἀγάπη. Ἔτσι μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο θὰ μπορέσουμε νὰ ψάλλουμε τὸ
νικητήριο παιάνα τῆς Χριστιανοσύνης «Χριστὸς ἀνέστη ἐν νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον
πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου