Η ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΣΤ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ἡ ὑμνολογία τοῦ Πάσχα ἀλλὰ καὶ ὁλόληρου τοῦ Πεντηκοσταρίου εἶναι προσαρμοσμένη στὸ πνεῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Οἱ ἀναστάσιμοι ὕμνοι εἶναι μιὰ δοξολογία τῶν πιστῶν πρὸς τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος διὰ τῆς Ἀναστάσεώς του συνήνωσε τὰ διεστῶτα, ἐπανένωσε τὴν ἀνθρώπινη φύση μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔτσι μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ μετέχῃ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τῆς Θεότητας. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀναφέρει: «Γενώμεθα ὡς Χριστός, ἐπεὶ καὶ Χριστὸς ὡς ἡμεῖςˑ γενώμεθα θεοὶ δι’ αὐτόν, ἐπειδὴ κἀκεῖνος δι’ ἡμᾶς ἄνθρωπος. Προσέλαβε τὸ χεῖρον, ἵνα δῷ τὸ βέλτιονˑ ἐπτώχευσεν, ἵν’ ἡμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσωμενˑ δούλου μορφὴν ἔλαβεν, ἵνα τὴν ἐλευθερίαν ἡμεῖς ἀπολάβωμενˑ κατῆλθεν, ἵν’ ὑψωθῶμεν»[1].

---

[1] ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, Λόγος Α΄, Εἰς τὸ ἅγιον Πάσχα καὶ εἰς τὴν βραδυτῆτα (sic), PG 35, στ. 397C-400Α.

(συνεχίζεται)