Ὁ κανόνας τῆς Ἀναστάσεως
θεωρεῖται ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἀριστουργήματα τῆς παγκοσμίου λογοτεχνίας. Ὁ
Ἰωάννης Δαμασκηνὸς χρησιμοποιεῖ ἀφ’ ἑνὸς μὲν σπάνιο καὶ πλούσιο λεξιλόγιο, ἀφ’ ἑτέρου
δὲ ἐμπερικλείει μεγάλα καὶ σπουδαῖα θεολογικὰ μηνύματα. «Ἀναστάσεως ἡμέρα
λαμπρυνθῶμεν λαοί. Πάσχα Κυρίου, Πάσχαˑ ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς
οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας»[1].
Ὁ κανόνας αὐτὸς ἔχει
ὡς βάση τῶν τροπαρίων του ἀποσπάσματα ἀπὸ τοὺς πανηγυρικοὺς λόγους τοῦ ἁγίου
Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ. «Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ ἡ ἀρχὴ δεξιά, καὶ λαμπρυνθῶμεν
τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθαˑ εἴπωμεν, ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς,
μὴ ὅτι τοῖς δι’ ἀγάπην τι πεποιηκόσιν, ἢ πεπονθόσιˑ συγχωρήσωμεν πάντα τῇ ἀναστάσει...»[1].
«Χθὲς συνεσταυρούμην Χριστῷ, σήμερον συνδοξάζομαιˑ χθὲς συνενεκρούμην, συζωοποιοῦμαι
σήμερονˑ χθὲς συνεθαπτόμην, σήμερον συνεγείρομαι»[2].
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου