β. Οἱ χειροτονοῦντες ἀναξίους ὑπόκεινται στὴν ἴδια τιμωρία καὶ ἂν ἀκόμη ἀγνοοῦν τὸ ποιὸν τῶν χειροτονουμένων. ε΄.

Ιωάννου Χρυσοστόμου

(Πίνακας του Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

    Πολὺ καλὰ ἔπραξες. Θὰ ἔπρεπε λοιπὸν μὲ τὸ ἴδιο αἰτιολογικὸ νὰ ἀποφύγης τὴν ἐκλογὴ καὶ σὲ περίπτωση ποὺ καὶ ἄλλοι σὲ καλοῦσαν νὰ ἀπῦ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽οδεχθῆς τὴν ἐκλογή σου. Ἤ, ὅταν μὲν κανεὶς δὲν σὲ πρότεινε γιὰ τὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἤσουν ἀδύναμος καὶ ἀκατάλληλος, ἐπειδὴ δὲ βρέθηκαν κάποιοι νὰ σὲ προβάλουν ἔγινες ξαφνικὰ δυνατός; Αὐτὰ εἶναι γελοῖα καὶ ἀνόητα καὶ ἄξια τῆς χειρότερης τιμωρίας.

    Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος παραινεῖ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ νὰ οἰκοδομήση πύργο, νὰ μὴ τοποθετήση τὰ θεμέλια προτοῦ ἀναλογισθῆ τὴ δύναμή του, ὥστε νὰ μὴ παράσχη ἀφορμὴ χλευασμοῦ. Ἡ ζημία αὐτοῦ ὅμως φθάνει μέχρι τὴ γελοιοποίηση, ἐνῶ στὴν περίπτωσή μας ῦ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ἐπίκειται ἡ κόλαση, τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστο καὶ ὁ σκώληκας ὁ ἀτέρμονας καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, τὸ σκοτάδι τὸ ἐξώτερο, ἡ διχοτόμηση καὶ ἡ συγκαταρίθμηση μὲ τοὺς ὑποκριτές. Ὅμως οἱ κατήγοροί μου τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν θέλουν νὰ δοῦν.