β. Οἱ χειροτονοῦντες ἀναξίους ὑπόκεινται στὴν ἴδια τιμωρία καὶ ἂν ἀκόμη ἀγνοοῦν τὸ ποιὸν τῶν χειροτονουμένων. α΄.

Ιωάννου Χρυσοστόμου

(Πίνακας του Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Διότι, ὅπως στοὺς ἐκλεγέντες δὲν εἶναι ἀρκετοι﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κσξστοποιεὴ γιὰ νὰ ἀπολογηθοῦν ἡ πρόφαση, δὲν ἦλθα αὐτόκλητος, οὔτε γνώριζα ἐκ τῶν προτέρων τὶς δυσκολίες τοῦ ἀξιώματος γιὰ νὰ ἀποφύγω, ἔτσι καὶ τοὺς χειροτονοῦντες δὲν θὰ τοὺς ὠφελοῦσε σὲ τίποτα ἂν ἔλεγαν ὅτι ἀγνοοῦν τὸν χειροτονηθέντα. Ἀκριβῶς ὅμως γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ τὸ σφάλμα τους μεγιστοποιεῖται, διότι ἐξέλεξαν κάποιον ποὺ ἀγνοοῦσαν καὶ ἡ θεωρούμενη ὡς ἀπολογία αὐξάνει τὸ βάρος τῆς κατηγορίας.

Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ κατανοηθῆ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐνῶ ὅταν πρόκειται νὰ ἀγοράσουν κάποιον δοῦλο τὸν ὑποβάλλουν σὲ ἰατρικὲς ἐξετάσεις, ἀπαιτοῦν τὴν ὕπαρξη ἐγγυητῶν γιὰ τὴν ἀγορά τους αὐτή, ζητοῦν πληροφορίες ἀπὸ τοὺς γείτονες καὶ μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἀκόμη ἀμφιβάλλουν καὶ ἀπαιτοῦν μακρὺ χρόνο δοκιμασίας τοῦ δούλου, ἀντίθετα, ὅταν πρόκειται νὰ ἐκλέξουν κάποιον σὲ τόσο ὑψηλὸ λειτούργημα ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε ἐγκρίνουν ὁποιονδήποτε, ἐπειδὴ ἔτσι φάνηκε καλὸ στὸν δείνα νὰ δώση τὴ μαρτυρία του ὑπὲρ κάποιου ἢ διότι ἀπεχθανόταν τοὺς ἄλλους ὑποψηφίους, χωρὶς νὰ προβαίνουν σὲ καμμία ἄλλη ἐξέταση; Ποιὸς λοιπὸν θὰ μᾶς προστατεύση τότε, ὅταν αὐτοὶ ποὺ ὀφείλουν νὰ παρέχουν προστασία χρειάζονται οἱ ἴδιοι προστάτες;

(συνεχιζεται)