β. Οἱ χειροτονοῦντες ἀναξίους ὑπόκεινται στὴν ἴδια τιμωρία καὶ ἂν ἀκόμη ἀγνοοῦν τὸ ποιὸν τῶν χειροτονουμένων. γ΄.

Ιωάννου Χρυσοστόμου

(Πίνακας του Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

    Γιατί, ὅταν πρόκειται νὰ ἀποφασισθῆ περὶ τοῦ στρατεύματος, τοῦ ἐμπορίου, τῆς γεωργίας καὶ τῶν ἄλλων βιοτικῶν ἐπαγγελμάτων, οὔτε ὁ γεωργὸς θὰ ἐπέλεγε νὰ κυβερνήση πλοῖο, οὔτε ὁ στρατιώτης νὰ καλλιεργήση, οὔτε ὁ κυβερνήτης πλοίου νὰ ἡγηθῆ στρατεύματος ξηρᾶς, ἀκόμη καὶ ἂν ἀπειλοῦντο μὲ μυρίους θανάτους; Εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ καθένας τους προβλέπει τὸν κίνδυνο ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀπειρία.

    Ἀφοῦ λοιπὸν τόσο φροντίζουμε ὅταν πρόκειται νὰ προκληθῆ ζημία στὰ μικρὰ πράγματα καὶ δὲν ὑποκύπτουμε στὶς διάφορες πιέσεις, πῶς εἶναι δυνατὸν ὅταν ἐπαπειλεῖται ἡ αἰώνια κόλαση γιὰ τοὺς μὴ κατάλληλους νὰ ἀναλάβουν τὸ ἱερατικὸ ἀξίωμα, νὰ ἀναδεχόμεθα μὲ μεγάλη εὐκολία τὸν μεγάλο αὐτντα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κκὸ κίνδυνο, προβάλλοντες τὴ βία ποὺ μᾶς ἀσκοῦν οἱ ἄλλοι. Δὲν πρόκειται φυσικὰ νὰ ἀνεχθῆ τέτοιες προφάσεις ὁ Θεὸς ὅταν θὰ μᾶς κρίνη στὴ βασιλεία του. Διότι θὰ ἔπρεπε νὰ ἐπιδεικνύουμε πολὺ περισσότερη προσοχὴ ἀπ᾽ ὅ,τι στὰ σωματικὰ ὅταν πρόκειται νὰ λάβουμε ἀποφάσεις περὶ πνευματικῶν ζητημάτων.

    Ἀντίθετα, τώρα οὔτε τὴν ἴση ἐπιμέλεια τουλάχιστον δὲν ἐπιδεικνύουμε.υπόσσ﷽﷽﷽﷽﷽οε; ﷽﷽﷽﷽﷽﷽άλο κακ Πές μου, ἂν γιὰ παράδειγμα ἔχουμε τὴν ὑπόνοια ντα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κκὅτι κάποιος εἶναι οἰκοδόμος ἐνῶ δὲν εἶναι στὴν πραγματικότητα καὶ τὸν καλέσουμε νὰ ἐργασθῆ γιὰ μᾶς, αὐτὸς δὲ ἀνταποκρινόταν θετικὰ καὶ στὴ συνέχεια ἀφαιροῦσε ἀπὸ τὴν οἰκοδομικὴ ὕλη τὰ ξύλα καὶ τοὺς λίθους· θὰ ἔκτιζε ἔτσι μία ἀκατάλληλη οἰκοδομή, ἡ ὁποία ἀμέσως θὰ γκρεμιζόταν. Στὴν περίπτωση αὐτὴ θὰ μποροῦσε ὁ δῆθεν οἰκοδόμος νὰ ἐπικαλεσθῆ στὴν ἀπολογία του τὸ γεγονὸς ὅτι ἀναγκάσθηκε ἀπὸ ἄλλους νὰ κτίση τὴν οἰκοδομὴ καὶ δὲν ἦλθε αὐτεπάγγελτα; Καθόλου, ὅπως εἶναι φυσικὸ καὶ δίκαιο.