Απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

      Ο Μελχισεδέκ επίσης ονομάζεται στην προς Εβραίους επίστολη ως «απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος» (Εβρ. ζ' , 3). Πράγματι, ο Κύριος είναι απάτωρ κατά την ανθρώπινη φύση, δηλαδή χωρίς πατέρα, αφού, όπως απαγγέλλουμε και στο «Σύμβολο της Πίστεως», εσαρκώθη και ενηνθρώπησε εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου. Η Υπεραγία Θεοτόκος δεν συνέλαβε τον Χριστό με τους φυσιολογικούς όρους της ανθρωπίνης φύσεως, δηλαδή με τη συνεργασία ανδρός, αλλά υπερφυώς, όπως λέγει και η υμνολογία της Εκκλησίας μας, χωρίς ανδρικό σπέρμα. Ο Δεσπότης Χριστός επίσης είναι αμήτωρ κατά τη Θεία Του φύση, αφού εγεννήθη μόνο εκ του Πατρός «προ πάντων των αιώνων». Είναι τέλος αγενεαλόγητος κατά τη θεία φύση Του, αφού δεν υπάρχουν «πρόγονοι» στον Χριστό ως Θεό. «Την γενεάν αυτού τις διηγήσεται»[i], αναφωνεί ο προφήτης Ησαΐας, εννοώντας τη θεία Του φύση, αφού ως άνθρωπος προέρχεται εκ σπέρματος Δαυϊδ.

(συνεχίζεται)

---

[i] Ησαΐας νγ΄ 8.