Ο Μελχισεδέκ και το μυστήριο της ιερωσύνης του Ιησού Χριστού Β΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Το ζ' κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής

      Στο 7^ο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής ο συγγραφέας αναφέρεται στον Μελχισεδέκ, ως τύπο και προτύπωση της ιερωσύνης του Ιησού Χριστού. Ο Μελχισεδέκ «αντιπροσωπεύει τον τύπο της ιδανικής και τελείας ιερωσύνης»[i], και γι’ αυτό γίνεται η σύγκριση αυτή, ούτως ώστε να καταδειχθεί η τελειότητα της ιερωσύνης του Ιησού Χριστού, ως του μόνου αληθινού και αιώνιου ιερέα.

      Παράλληλα, όπως αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στην ερμηνεία του στην προς Εβραίους επιστολή, και πιο συγκεκριμένα στο ζ' κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, ο Απόστολος Παύλος «αποδείχνει ότι η νομική Αρχιερωσύνη μετετέθη από του Ααρών εις τον Χριστόν, του οποίου τύπος ήτον ο Μελχισεδέκ, όστις δεν ήτον από την φυλήν του Λευί»[ii].

      Το έβδομο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής μπορεί να χωριστή σε τρία μέρη. 1^ο (στιχ.1-10): Ο συγγραφέας αναφέρεται στο πρόσωπο του Μελχισεδέκ, ως βασιλιά και ιερέα, καθώς και στη σχέση του με τον πατριάρχη Αβραάμ, 2^ο (στιχ. 11-22): Εδώ γίνεται ένας παραλληλισμός και μια σύγκριση του Μελχισεδέκ προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και 3^ο (ζ' ,23-η' ,6): Ο συγγραφέας περιορίζεται μόνο στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ως του αιωνίου και ουρανίου αρχιερέα.

      Η σπουδαιότητα της προς Εβραίους επιστολής είναι μεγάλη. Χωρίς αυτή θα ήταν δύσκολη η κατανόηση του μυστηρίου της ιερωσύνης του Ιησού. «Κατά την προς Εβραίους Επιστολήν ο αληθής ιερεύς απεκαλύφθη. Ο Θεός Λόγος δηλαδή εσαρκώθη και εγένετο ιερεύς. Η ενανθρώπησις του Θεού Λόγου είναι το θεμέλιον της ιερωσύνης Του, επειδή η ιερωσύνη Του πρωτίστως βασίζεται εις την ανθρωπίνην Του φύσιν»[iii]. Η συνύπαρξη και της θεότητας και της ανθρωπότητας στο ίδιο πρόσωπο αποτελούν τη μοναδικότητα του προσώπου Του.

(συνεχίζεται)

---

[i] ΤΟΜΑΣΟΒΙΤΣ, Μελχισεδέκ, όπ.π., σ. 20.

[ii] ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Ερμηνεία εις τας ΙΔ΄ επιστολάς του αποστόλου Παύλου, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 1990, σ. 444.

[iii] ΤΟΜΑΣΟΒΙΤΣ, Μελχισεδέκ, όπ.π., σ. 214.