Ο
προφητάναξ Δαυίδ, προφητεύοντας για τον Μεσσία, αναφέρει τα εξής
χαρακτηριστικά: «ωμοσε Κύριος και ου μεταμεληθήσεται∙ συ ιερεύς εις τον αιώνα
κατά την τάξιν Μελχισεδέκ»[i]∙
δηλαδή: «ο Κύριος ωρκίστηκε, και δεν πρόκειται να αλλάξη γνώμην. Σύ (ο
Μεσσίας), είσαι αρχιερεύς εις τους αιώνας των αιώνων, κατά την τάξιν του
Μελχισεδέκ». Εδώ ο ψαλμωδός εξαίρει την ιερωσύνη του προσώπου του Μελχισεδέκ, τον
οποίο και παρουσιάζει στους Ισραηλίτες ως παράδειγμα προς μίμηση. Όπως
παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας το χωρίο, ο Θεός δεν ορκίζεται αλλά
«το πάντως εσόμενον λέγει», δηλαδή αυτό, που πρόκειται να γίνει[ii].
Ο Θεοδώρητος επίσης, ερμηνεύοντας το ψαλμικό χωρίο, αναφέρει ότι «ο Μελχισεδέκ
ουκ Ιουδαίων μόνον, αλλ’ εθνών ιερεύς∙ Ούτω και ο δεσπότης Χριστός, ουχ υπέρ
Ιουδαίων μόνον, αλλά και υπέρ πάντων ανθρώπων εαυτόν προσενήνοχε τω Θεώ∙
ευρίσκομεν δε τον Μελχισεδέκ και ιερέα όντα και βασιλέα»[iii].
[i] Ψαλμ., ρθ΄, 4.
[ii] Βλ. ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Αρχιμ.), Η
Παλαιά Διαθήκη κατά τους Ο΄, Κείμενον-Ερμηνευτική παράφρασις-Σχόλια, έκδ. Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος
Λυδία, Θεσσαλονίκη 1986, σ. 506.
[iii] Βλ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Η Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας, έκδ. Αδελφότης θεολόγων ο Σωτήρ, 71997, σ. 458.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου