Ως εξωβιβλικές μαρτυρίες, που αναφέρονται στο πρόσωπο του Μελχισεδέκ και της ιερωσύνης του, ο συγγραφέας αναφέρει τον Φίλωνα Ιουδαίο, την ιουδαϊκή παράδοση και Ραββινική ερμηνεία, τους Σαμαρείτες, τα νεοευρεθέντα κείμενα του Κουμράν σε μια σπηλιά κοντά στη Νεκρά Θάλασσα και άλλα. Οι εξωβιβλικές όμως πηγές σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα της προσωπικότητας και της ιερωσύνης του Μελχισεδέκ. Κάποιοι επίσης όπως αναφέρει ο Άγιος Επιφάνιος, θεωρούσαν ότι ο Μελχισεδέκ ήταν ο ίδιος ο υιός του Θεού, των οποίων τις αιρετικές δοξασίες ο άγιος πολεμεί. Ο Ιέραξ επίσης ο Αιγύπτιος, πάλιν κατά τον Άγιο Επιφάνιο, θεωρούσε ότι ο Μελχισεδέκ ήταν το άγιο Πνεύμα. Κάποιοι άλλοι τέλος αιρετικοί, αναφέρει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, πίστευαν ότι ο Μελχισεδέκ ήταν μια δύναμη περιφανής και εξαίρετος, από το πλήθος των αγγέλων[i].
Συμπέρασμα
Από τα πιο
πάνω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Μελχισεδέκ υπήρξε ιστορικό πρόσωπο, που
ήταν ταυτόχρονα και βασιλέας και ιερέας. Στο βιβλίο της Γενέσεως παρουσιάζεται
ως βασιλεύς της Σαλήμ (= Ιερουσαλήμ), συγχρόνως δε και ιερεύς του Ελγιόν
(δηλαδή του Θεού του Υψίστου)[ii],
μόνο στην περίπτωση, που συναντά και ευλογεί τον Αβραάμ. Ο τελευταίος είχε,
σύμφωνα με τη διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης, επιτεθεί κατά του βασιλέα του Ελάμ
και των συμμάχων του, τους οποίους και είχε κατατροπώσει. Η τυπολογική τέλος
σημασία του Μελχισεδέκ, ως τύπου και προτύπωσης του Ιησού Χριστού, επισκιάζει
την ιστορική σημασία του Μελχισεδέκ, ως ιστορικού προσώπου, αφού παρουσιάζεται
ως απάτωρ, αμήτωρ και αγενεαλόγητος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου