Στην παλαιά Διαθήκη η λέξη ειρήνη εσήμαινε την
κατάσταση της σωτηρίας και της ευημερίας σε αντίθεση προς κάθε είδος κακού[i].
Στην Παλαιά Διαθήκη επίσης ο όρος χρησιμοποιείτο και σαν χαιρετισμός κατά την
άφιξη ή αναχώρηση. Συγκεκριμένα κατά την άφιξη έλεγαν: «Ειρήνη σοι» (Κριτ. στ'
23) ενώ κατά την αναχώρηση: «Πορεύεσθε εν ειρήνη» (Κριτ. ιη' 6).
Στην Παλαιά Διαθήκη επίσης ο πιστός προσδοκά
την ειρήνη σαν δώρο, το οποίο προέρχεται μόνο από το Θεό. Χωρίς το Θεό δεν
μπορεί να υπάρξη ουσιαστική και πραγματική ειρήνη. Γι’ αυτό και ο προφήτης
Ησαΐας παρακαλεί το Θεό να τους δώση ειρήνη: «Κύριε ο Θεός ημων, ειρηνη δος
ημιν, παντα γαρ απεδωκας ημιν» (Ησ. κστ' 12). Δηλαδή, Κύριε ο Θεός μας, δώσε
μας ειρήνη, διότι εσύ μας τα δίδεις όλα.
Ο προσδοκώμενος Μεσσίας στην Παλαιά Διαθήκη
φέρει τον τίτλο «αρχων ειρηνης» (Ησ. θ'
6). Επομένως, ο αρχηγός και εξουσιαστής της πραγματικής ειρήνης είναι ο Κύριος.
Ο Μεσσίας είναι αυτός που φέρει την πραγματική, τέλεια και αιώνια ειρήνη.
«μεγαλη η αρχη αυτου, και της ειρηνης αυτου ουκ εστιν οριον» (Ησ. θ' 7).
Επομένως από το χωρίο αυτό συμπεραίνουμε ότι η βασιλική εξουσία του Μεσσία θα
έχη απεριόριστη έκταση, θα εκτείνεται σε όλη την οικουμένη και στην ειρηνική
του βασιλεία δεν θα υπάρχη τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου