Ιησούς Χριστός, ο τέλειος αρχιερεύς

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτγοραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Η ενανθρώπηση του Κυρίου

      Στο Γ' κεφάλαιο ο Μίρκο Τομάσοβιτς ασχολείται με το μυστήριο της ιερωσύνης του Ιησού Χριστού, δηλαδή την εν Χριστώ τελείωση της ιερωσύνης κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. Κύριο κεντρικό πρόσωπο του κεφαλαίου είναι ο Ιησούς Χριστός, και όχι ο Μελχισεδέκ. Ο Κύριος είναι ο τέλειος αρχιερέας, όπως αυτό φαίνεται μέσα στην Καινή Διαθήκη. Η ιερωσύνη του Χριστού όμως, όπως αναφέρει Γρηγόριος ο Θεολόγος, σχετίζεται με την ανθρώπινη, και όχι με τη θεία Του φύση, η οποία είναι αμετάβλητος και αναλλοίωτος και υπεράνω του πάθους[i]. Ο σαρκωμένος Χριστός προσαγορεύεται από τον Θεό ιερέας κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. Η ενανθρώπηση Του «αποτελεί νέα οντολογική πραγματικότητα, ουσιαστική και αληθή Ένωση Θεού και ανθρώπου»[ii]. Η ενανθρώπηση του Θεού Λόγου αποτελεί το υπόβαθρο και θεμέλιο της ιερωσύνης του Χριστού. Δια της σαρκώσεως εισάγεται «ο πρωτότοκος εις την οικουμένην» (Εβρ. α΄ , 5).

 

Η κλήση του Ιησού Χριστού στο αρχιερατικό αξίωμα

      Το ε΄ κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής αναφέρεται στην κλήση του Ιησού Χριστού, ως ανθρώπου, από τον Θεό Πατέρα στο αρχιερατικό αξίωμα∙ «ούτω και ο Χριστός ούχ Εαυτόν εδόξασε γενηθήναι αρχιερέα, αλλ’ ο λαλήσας προς αυτόν∙ υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε» (Εβρ. ε΄ , 5). Ο Χριστός δεν εδόξασε μόνος Του τον εαυτό Του εις το να γίνει αρχιερεύς, αλλά τον εδόξασε ο Θεός, ο οποίος μίλησε προς αυτόν και του είπε∙ Υιός μου είσαι εσύ∙ Εγώ σε γέννησα σήμερα, όταν σου έδωσα την ανθρώπινη φύση. Η ιερωσύνη του Χριστού είναι έργο της ελεύθερης θέλησης και αγάπης του Θεού, και ως αρχή της θεωρείται η σάρκωση του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, δηλαδή του Θεού Λόγου. Η εγγύηση της αιωνιότητας της ιερωσύνης του Χριστού είναι η τάξη Μελχισεδέκ.

(συνεχίζεται) 

---

[i] Βλ. όπ.π., σ. 107.

[ii] Όπ.π., σ. 162.