Το ιστορικό πρόσωπο του Μελχισεδέκ Γ

 του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

Μαρτυρίες περί του προσώπου του Μελχισεδέκ

      Στο Α' κεφάλαιο ο Μίρκο Τομάσοβιτς εξετάζει τις μαρτυρίες της Παλαιάς Διαθήκης, καθώς και τις εξωβιβλικές πηγές, με σκοπό να διαμορφώσει μια γενική εικόνα για το πρόσωπο του Μελχισεδέκ. Ο γενικός τίτλος του Α' κεφαλαίου «Το πρόβλημα της προσωπικότητος του Μελχισεδέκ» δείχνει σαφώς ότι υπάρχει ένα πρόβλημα αναφορικά με το πρόσωπο του Μελχισεδέκ, το οποίο και πραγματεύεται ο συγγραφέας στο πρώτο κεφάλαιο. Αρχικά παραθέτει πληροφορίες της Παλαιάς Διαθήκης περί του Μελχισεδέκ. Επίσης απαριθμεί κάποιες εξωβιβλικές αναφορές στον Μελχισεδέκ, καθώς και την ιερωσύνη του. Τέλος υπάρχουν και κάποια άλλα κείμενα, τα οποία μιλούν για τον Μελχισεδέκ, τα οποία και πραγματεύεται.

Διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης

      Το βιβλίο της Παλαιάς διαθήκης, που αναφέρει για το πρόσωπο του Μελχισεδέκ, είναι η Γένεσις, στο ιδ΄ κεφάλαιο, στίχοι 17-20. Παραθέτουμε το κείμενο αυτούσιο: «Εξήλθε δε βασιλεύς Σοδόμων εις συνάντησιν αυτώ, μετά το υποστρέψαι αυτόν από της κοπής του Χοδολλογομόρ και των βασιλέων των μετ’ αυτού, εις την κοιλάδα του Σαβύ (τούτο ην το πεδίον των βασιλέων). Και Μελχισεδέκ βασιλεύς Σαλήμ εξήνεγκεν άρτους και οίνον∙ ην δε ιερεύς του Θεού του υψίστου. Και ηυλόγησε τον Άβραμ και είπεν∙ ευλογημένος Άβραμ τω Θεώ τω υψίστω, ος έκτισε τον ουρανόν και την γην. Και ευλογητός ο Θεός ο ύψιστος, ος παρέδωκε τους εχθρούς σου υποχειρίους σοι. Και έδωκεν αυτω Άβραμ δεκάτην από πάντων»[i].

Οι ψαλμοί του Δαυίδ προφητεύουν περί του Μεσσία

      Ο προφητάναξ Δαυίδ, προφητεύοντας για τον Μεσσία, αναφέρει τα εξής χαρακτηριστικά: «ωμοσε Κύριος και ου μεταμεληθήσεται∙ συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ»[ii]∙ δηλαδή: «ο Κύριος ωρκίστηκε, και δεν πρόκειται να αλλάξη γνώμην. Σύ (ο Μεσσίας), είσαι αρχιερεύς εις τους αιώνας των αιώνων, κατά την τάξιν του Μελχισεδέκ». Εδώ ο ψαλμωδός εξαίρει την ιερωσύνη του προσώπου του Μελχισεδέκ, τον οποίο και παρουσιάζει στους Ισραηλίτες ως παράδειγμα προς μίμηση. Όπως παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας το χωρίο, ο Θεός δεν ορκίζεται αλλά «το πάντως εσόμενον λέγει», δηλαδή αυτό, που πρόκειται να γίνει[iii]. Ο Θεοδώρητος επίσης, ερμηνεύοντας το ψαλμικό χωρίο, αναφέρει ότι «ο Μελχισεδέκ ουκ Ιουδαίων μόνον, αλλ’ εθνών ιερεύς∙ Ούτω και ο δεσπότης Χριστός, ουχ υπέρ Ιουδαίων μόνον, αλλά και υπέρ πάντων ανθρώπων εαυτόν προσενήνοχε τω Θεώ∙ ευρίσκομεν δε τον Μελχισεδέκ και ιερέα όντα και βασιλέα»[iv].

(συνεχίζεται)

---

[i] Γέν., ιδ΄, 17-20.

[ii] Ψαλμ., ρθ΄, 4.

[iii] Βλ. ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Αρχιμ.), Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους Ο΄, Κείμενον-Ερμηνευτική παράφρασις-Σχόλια,  έκδ. Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος Λυδία, Θεσσαλονίκη 1986, σ. 506.

[iv] Βλ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Η Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας, έκδ. Αδελφότης θεολόγων ο Σωτήρ, ⁷1997, σ. 458.