Ἀρχικὰ
ὁ ἅγιος Ἀντώνιος ἀσκεῖτο μὲ προσευχὴ καὶ ὁλονύκτιες ἀκολουθίες ἔξω ἀπὸ τὴν
πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του. Ἔτρωγε μία φορὰ τὴν ἡμέρα, μετὰ τὴ δύση τοῦ ἡλίου. Ἀρκεῖτο
μόνο νὰ τρώγῃ ψωμί, ἀλάτι καὶ νερό. Μερικὲς φορὲς ἔτρωγε κάθε δύο ἢ κάθε
τέσσερεις μέρες. Μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἄσκηση ἀποτραβήχθηκε στὰ περίχωρα τῆς Ἡρακλεόπολης.
Σὲ μιὰ γειτονικὴ πόλη ὑπῆρχε κάποιος γέροντας, ὁ ὁποῖος ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ἀσκεῖτο
στὴ μοναχικὴ πολιτεία. Βλέποντας ὁ ἅγιος Ἀντώνιος αὐτὸ τὸν γέροντα, θέλησε νὰ τὸν
μιμηθῇ καὶ αὐτός, γι’ αὐτὸ ἐπιδόθηκε σὲ μεγαλύτερη ἄσηση. Ἀργότερα παρέμεινε πολλὰ
χρόνια σὲ ἕνα ἀπομακρυσμένο τάφο, τὸν ὁποῖο εἶχαν σκάψει εἰδωλολάτρες, ὅπου ἔδωσε
πολλὲς μάχες ἐναντίον τοῦ διαβόλου. Ἕνα βράδυ δέχθηκε ἄγρια ἐπίθεση ἀπὸ πλῆθος
δαιμόνων, ἀφήνοντάς τον ἡμιθανῆ. Τὴν ἑπόμενη μέρα «Θείᾳ Προνοίᾳ» τὸν ἐπισκέφθηκε
ἕνας ὑπηρέτης, ποὺ τοῦ ἔφερνε φαγητό. Τὸν ἐξέλαβε ὡς νεκρὸ καὶ τὸν μετέφερε στὴν
πόλη. Ὅταν ὅμως ὁ Ἅγιος συνῆλθε, ἐπέστρεψε στὸν τάφο. Ἐκεῖ ἐπαναλήφθηκε νέα ἐπίθεση
τῶν δαιμόνων. Αὐτοὶ ἐμφανίζονταν ὑπὸ μορφὴ ἄγριων ζώων καὶ ἑρπετῶν, τὰ ὁποῖα προσπαθοῦσαν
νὰ τὸν κεντρίσουν καὶ νὰ τὸν πληγώσουν. Ὅμως ὁ ἅγιος ἀτάραχος τοὺς κατατρόπωνε
μὲ τὴν προσευχή. Ἔτσι οἱ δαίμονες ἐμπαιζόμενοι ἐγκατέλειψαν τὸν ὅσιο, τρίζοντας
τὰ δόντια τους. Σύνολο ἀσκήθηκε δεκαπέντε χρόνια ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι του, στὰ
περίχωρα τῆς Ἡρακλεοπόλεως καὶ στὸν τάφο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου