Στὴν Ἀντιόχεια ὑπῆρχαν καὶ μερικοὶ προφῆτες καὶ
διδάσκαλοι, ποὺ ἀνῆκαν στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία, ποὺ ὑπῆρχε ἐκεῖ. Αὐτοὶ ἦσαν ὁ
Βαρνάβας καὶ ὁ Συμεὼν, ποὺ ὀνομαζόταν καὶ Νίγερ, ὁ Λούκιος ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν
Κυρήνη, ὁ Μαναήν, ποὺ εἶχε ἀναστραφεῖ καὶ ἐκπαιδευθεῖ μαζὶ μὲ τὸν τετράρχη Ἡρώδη,
καὶ ὁ Σαῦλος.
Κάποια μέρα, ἐνῷ αὐτοὶ βρίσκονταν σὲ λειτουργικὴ σύναξη
καὶ ἐπιτελοῦσαν τὴν κοινὴ λατρεία πρὸς τὸν Κύριο, κήρυτταν τὸ θεῖο λόγο καὶ
νήστευαν, εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο διὰ μέσου τῶν προφητῶν ἢ κάποιων χριστιανῶν, ἀπὸ
ἐκείνους, ποὺ εἶχαν εἰδικὰ χαρίσματα: «Ξεχωρίστε μου ἀμέσως τὸν Βαρνάβα καὶ τὸν Σαῦλο γιὰ τὸ ἔργο στὸ ὁποῖο τοὺς
ἔχω καλέσει καὶ τὸ ἔχω ἐμπνεύσει μέσα στὶς καρδιές τους». Τότε ἀφοῦ καὶ πάλιν
νήστεψαν καὶ προσευχήθηκαν, ἔβαλαν τὰ χέρια ἐπάνω τους, ὄχι γιὰ νὰ τοὺς
προχειρίσουν στὸ ἀποστολικὸ ἢ σὲ ἄλλο ἱερατικὸ ἀξίωμα, διότι τὰ εἶχαν αὐτὰ ἤδη
οἱ δύο ἀπόστολοι, ἀλλὰ ἁπλῶς γιὰ νὰ τοὺς καθιερώσουν καὶ νὰ τοὺς ξεχωρίσουν ἐπίσημα
γιὰ τὸ εἰδικὸ αὐτὸ ἔργο. Καὶ ἔπειτα τοὺς ἔστειλαν στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου