Ἡ ἐκτέλεση
τῆς θανατικῆς ποινῆς ἀναβλήθηκε πολλὲς φορές. Οἱ δικαστὲς φοβούμενοι πιθανὴ ἐξέγερση
τοῦ λαοῦ, ὑποχώρησαν καὶ μετρίασαν τὴ ποινὴ τῶν στρατηγῶν σὲ εἰκοσαετῆ φυλάκιση.
Σημαντικὴ καὶ ἔντονη ἦταν καὶ ἡ παρέμβαση τοῦ βασιλιᾶ ῎Οθωνα, ὁ ὁποῖος νεαρὸς
τότε, τάχθηκε ὑπὲρ τῶν δύο κρατουμένων.
Οἱ συνθῆκες διαβιώσεως τῶν δύο
κρατουμένων κατὰ τοὺς ἕντεκα μῆνες, κατὰ τοὺς ὁποίους ἔμειναν φυλακισμένοι στὴν
Ἀκροναυπλία, ἦταν πολὺ ἄσχημες. Τὸ κελλί τους ἦταν βρώμικο καὶ πολὺ μικρὸ καὶ τὸ
φαγητό, τὸ ὁποῖο τοὺς παρεῖχαν, πολὺ κακῆς ποιότητας. Ὁ Γέρος τοῦ Μωριᾶ μάλιστα
ἀῤῥώστησε βαριά, ἀλλὰ χάρη σὲ μιὰ μοναχή, ἡ ὁποία τὸν περιποιεῖτο, κατάφερε νὰ ἐπιζήσῃ.
Στὶς εἴκοσι Μαΐου 1835, μόλις ὁ Ὄθωνας ἐνηλικιώθηκε, ὑπέγραψε τὸ διάταγμα γιὰ τὴν
ἀποφυλάκιση τῶν δύο κρατουμένων[1].
Μετὰ τὴν ὁριστκὴ ἀποφυλάκισή του ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μετέβη στὴν Ἀθήνα. Ἐκεῖ
κοιμήθηκε στὶς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1843 σὲ ἠλικία 73 χρόνων. Ἡ Ἑλληνικὴ πολιτεία
τίμησε μετὰ θάνατο τὸν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη μὲ τὸ βαθμὸ τοῦ στρατάρχη.
[1] Βλ. Θεόδωρου Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη (καθ’ ὑπαγόρευση), Διήγησις συμβάντων τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς ἀπὸ τὰ 1770 ἕως τὰ 1836, Ἀθήνῃσιν 1846.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου