Τὸ 338 κατόπιν παρακλήσεως τῶν ἐπισκόπων
καὶ τῶν ἀδελφῶν χριστιανῶν ἐγκατέλειψε καὶ πάλιν τὴν ἔρημο καὶ κατῆλθε ἀπὸ τὸ ὄρος
στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἐκεῖ κατετρόπωσε τοὺς Ἀρειανούς, λέγοντας ὅτι ἡ πλάνη τοῦ Ἀρείου
εἶναι αἵρεση ἐσχάτη καὶ πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐκεῖ συνήντησε καὶ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο,
ὁ ὁποῖος εἶχε ἐπανέλθει ἀπὸ τὴν ἐξορία. Πολλοὶ χριστιανοὶ ἀλλὰ καὶ ἐθνικοὶ ἀκόμη
προσέτρεχαν γιὰ νὰ τὸν δοῦν καὶ νὰ τὸν συμβουλευθοῦν. Καὶ οἱ ἴδιοι οἱ αὐτοκράτορες
Κωνσταντῖνος καὶ οἱ δύο υἱοί του Κωνστάντιος καὶ Κώνστας ἔγραφαν ἐπιστολὲς στὸν
Μέγα Ἀντώνιο καὶ ζητοῦσαν τὶς εὐχὲς καὶ συμβουλές του. Ὅταν τοῦ ἔπαιρναν τὰ
βασιλικὰ γράμματα, οἱ μοναχοὶ ἐθαύμαζαν ὅτι οἱ αὐτοκράτορες γράφουν στὸν Μέγα Ἀντώνιος.
Αὐτὸς δὲ τοὺς ἔλεγε ὅτι δὲν πρέπει νὰ θαυμάζετε ὅτι γράφει σὲ μᾶς ἕνας ἐπίγειος
βασιλιᾶς, ἀλλὰ νὰ θαυμάζετε μᾶλλον ὅτι ὁ Θεὸς ἔγραψε τὸν νόμο του στοὺς ἀνθρώπους
καὶ μίλησε σὲ μᾶς διὰ μέσῳ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου