ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ Θ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ὁ Γέρος τοῦ Μωριᾶ ἀντίκρυσε τὴν ἀπόφαση μὲ πολλὴ ψυχραιμία. Ὅπως ἀνέφερε στοὺς δικηγόρους του, πολλὲς φορὲς εἶχε ἀπέναντί του τὸν θάνατο, ἀλλὰ οὐδέποτε τὸν φοβήθηκε. Ὁ Δημήτριος Πλαπούτας, ὅταν ἄκουσε τὴν ἑτυμηγορία τοῦ δικαστηρίου, δάκρυσε. Ὅμως ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης τὸν ἐπέπληξε. Τοῦ ἀνέφερε ὅτι ἔδωσαν τόσες μάχες ἐναντίον τῶν Τούρκων ἀλλὰ οὐδέποτε τοὺς φοβήθηκε. Πῶς τώρα φοβᾶται, ποὺ ἀντικρύζει τὸν θάνατο; Ἔπρεπε νὰ ἦταν εὐτυχισμένοι, ἀφοῦ πραγματοποίησαν τὸ χρέος τους πρὸς τὴν πατρίδα[1]. Ὁ δικαστὴς Ἀναστάσιος Πολυζωίδης ἀπολύθηκε ἀπὸ τὴν ἐργασία του καὶ φυλακίστηκε γιὰ τέσσερεις μῆνες. Ἀργότερα οἱ δύο ἄντρες, Ἀναστάσιος Πολυζωίδης καὶ Γεώργιος Τερτσέτης δικάστηκαν γιατὶ ἔδειξαν ἀπείθεια πρὸς τὸ δικαστήριο, τελικὰ ὅμως ἀθωώθηκαν ἀπὸ τὸ δικαστήριο.

        Μέσα στὴ φυλακὴ ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στήριζε ἠθικὰ τὸν Δημήτριο Πλαπούτα. Διηγεῖτο παλαιὲς ἱστορίες μὲ ἀρματολούς, οἱ ὁποῖοι πέθαναν δοξασμένοι καὶ ἀνυπότακτοι. Παράλληλα χαιρόταν, διότι ἀφοῦ θὰ τοὺς σκότωναν θὰ συναντοῦσε στὸν ἄλλο κόσμο πολλοὺς ἀπὸ τοὺς συμπολεμιστές τους. Ὁ Κολοκοτρώνης μάλιστα καλοῦσε κάποτε τὸν φρουρὸ τῆς φυλακῆς, καὶ τὸν ρωτοῦσε μὲ νοήματα πότε θὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν. Αὐτὸς ὅμως δὲν καταλάβαινε. Ὁ Κολοκοτρώνης τότε γελοῦσε, καὶ ὁ Πλαπούτας, ποὺ ἄφινε ἑπτὰ κόρες καὶ ἕνα ἀνήλικο γυιὸ ὀρφανούς, θύμωνε.

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. Γιαννόπουλου, Κολοκοτρώνης, ὅπ.π., σ. 151.