Στις «Πράξεις των Αποστόλων» ο απόστολος Πέτρος αναφέρεται ότι θεράπευσε
ένα άνθρωπο, ο οποίος ήταν χωλός εκ γενετής. Τότε οι ιερείς, ο ιερέας, που ήταν
επί κεφαλής της φρουράς του ναού και οι Σαδδουκαίοι, αγανάκτησαν επειδή οι
απόστολοι δίδασκαν τον λαό και κήρυτταν την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Έβαλαν λοιπόν
τα χέρια τους πάνω στον απόστολο Πέτρο και Ιωάννη, τους συνέλαβαν και τους
έθεσαν υπό επιτήρηση στη φυλακή, για να τους δικάσουν την αυριανή μέρα. Την
επομένη μέρα συνήχθησαν οι άρχοντες των Ιουδαίων, οι πρεσβύτεροι, οι γραμματείς
και οι αρχιερείς Άννας, Καϊάφας, Ιωάννης και Αλέξανδρος. Μπροστά σε όλους
αυτούς ο απόστολος Πέτρος έδωσε τη μαρτυρία Χριστού. Οι άρχοντες των Ιουδαίων
όμως δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι στους αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη, διότι ο
λαός, εξ αιτίας τους θαύματος, είχε πιστέψει στους λόγους των αποστόλων. Τους
παρήγγειλαν λοιπόν να μην διδάσκουν στο όνομα του Ιησού Χριστού. Οι δύο
απόστολοι όμως ομολόγησαν στους άρχοντες ότι είναι δίκαιο να υπακούομε στον Θεό
παρά στους ανθρώπους[1].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου