Ὑμνολογία, ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ καὶ ποιμαντικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας Z΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Κάρβουνο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Τέλος, τόσο ἡ ὑμνολογία ὅσο καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ εἶναι ἕνα ἐργαλεῖο στὰ χέρια τῶν ποιμένων. Ὁ ἐπίσκοπος εἶναι ὁ κύριος ἁρμόδιος γιὰ τὴν ποιμαντικὴ δραστηριότητα στὴν ἐπισκοπή. Παράλληλα μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῶν διαφόρων τεχνῶν μέσα στὴν ἐπισκοπὴ πρέπει νὰ εἶναι καὶ ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς. Θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ἀποτελεῖ μιὰ ἀκραία θέση, ἀλλὰ ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἀναφέρει στὴν ποιμαντική του ὅτι αὐτὸς ποῦ δὲν γνωρίζει ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ καὶ τὴν ἐν γένει ἐκκλησιαστικὴ μόρφωση εἶναι ἀνάξιος γιὰ τὸ ἀξίωμα τῆς ἱεροσύνης, ἀφοῦ θὰ ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς κατώτερούς του ἱεραρχικά. Αὐτοὶ ποῦ στεροῦνται τῶν γνώσεων αὐτῶν δὲν εἶναι κατάλληλοι γιὰ τὴν ἱεροσύνη καὶ μάλιστα γιὰ τὴν ἀρχιεροσύνη, διότι στεροῦνται ἐκείνων τῶν γνώσεων ἀκριβῶς, τὶς ὁποῖες ἔπρεπε νὰ ξέρουν. Διότι διὰ μέσου των γνώσεων αὐτῶν μποροῦν ἀνελλιπῶς νὰ ἐκπληρώνουν τὰ ἱερατικά τους καθήκοντα. Χωρὶς τῶν γνώσεων αὐτῶν ἃ) θὰ ἀδυνατοῦν νὰ ἐπιτελοῦν τὰ ἱερὰ καθήκοντά τους, β) θὰ ἀγνοοῦν τὴν ἱερὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ἄγραφο αὐτὸ τεῦχος τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ γ) θὰ ἁμαρτάνουν σφάλλοντες, καὶ θὰ ταπεινοῦνται καὶ θὰ ἐλέγχονται ὑπὸ τῶν ὑποδεεστέρων[i].

(συνεχίζεται)

---

[i] Νεκταρίου Κεφαλὰ (Μητροπ. Πενταπόλεως), Μαθήματα ποιμαντικῆς (ἀνατ.), βιβλιποπωλεῖο Νεκτάριος Παναγόπουλος, Ἀθῆναι χ.χ., σ. 126.