ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ Ζ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

ζ) Κατηχητὴς π. Ἄγγελος Νησιώτης

«Περιπτώσεις ἀποκλείουσαι τὴν ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομίαν

1. Οἰκονομία δὲν χωρεῖ εἰς τὰ κωλύματα Ἱερωσύνης

Οἱ ὑποπεσόντες εἰς τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, περὶ τῶν ὁποίων ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τὸ α΄ κεφάλαιον τῆς πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολῆς, καὶ τῶν ἀκατανόμαστων ἐπὶ κτηνῶν πράξεων παντελῶς κωλύονται ἀπὸ τῆς Ἱερωσύνης ἢ χειροτονηθέντες καθαιροῦνται ἄνευ οἴκτου. Κατὰ τὸν Μ. Βασίλειον δὲν ἐπιτρέπεται εἰς τὸν τοιοῦτον “νὰ ἅπτηται τῶν ἱερῶν, κἂν πάνυ ἄξιος ᾖ”. Ὁ Ἐξομολόγος οὐδαμῶς πρέπει νὰ ὑποχωρήσῃ, ἀλλὰ νὰ ἀρνηθῇ εἰς τοιοῦτον νὰ χορηγήσῃ τὴν Πνευματικὴν συμμαρτυρίαν.

        Ὄχι μόνον οἱ τοιοῦτοι ἐμποδίζονται ἀπὸ τὴν Ἱερωσύνην, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνος ποὺ συνήφθη κατὰ τὴν μνηστείαν του μὲ ἐκείνην ποὺ συνεζεύχθη καὶ αὐτὸς ἐμποδίζεται ἀπὸ τὴν Ἱερωσύνην, διότι ἐτέλεσε πορνείαν.

        Ἐπίσης ἐμποδίζονται ἀπὸ τὴν Ἱερωσύνην οἱ δίγαμοι καὶ οἱ συζευχθέντες μὴ παρθένον. Οἱ δὲ κρατοῦντες παρ’ ἑαυτοῖς τὴν σύζυγόν των μοιχευθεῖσαν καθαιροῦνται»[1].

Σχόλια: Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι δὲν χωρεῖ οἰκονομία στὰ κωλύματα ἱερωσύνης οὔτε λύπη οὔτε οἶκτος! Ἀκόμη καὶ ἂν ἡ σύζυγός σου δὲν ἦταν παρθένος πρὸ τοῦ γάμου, αὐτὸ ἀποτελεῖ κώλυμα ἱερωσύνης.

(συνεχίζεται)

---

[1] ΑΓΓΕΛΟΣ ΝΗΣΙΩΤΗΣ (Κατηχητής), Ὁ πνευματικὸς καὶ τὸ ἔργον του, ἐκδ. Ἀποστολικὴ Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐν Ἀθήναις 1959, σ. 103.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΣΤ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

ε) Γέρων Ἰάκωβος Τσαλίκης

Καὶ ὁ γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης έλεγε χαρακτηριστικά: «Οὐδέποτε νὰ χειροτονηθῇ ἄνθρωπος μὲ κωλύματα ἱερωσύνης. Εἶδα ἕναν ἱερέα, ποὺ πῆρε συμμαρτυρία πνευματικοῦ, χωρὶς νὰ ἐξομολογηθῇ καθαρὰ καὶ μετὰ τέσσερα χρόνια μοῦ ἀποκάλυψε τὸ ἁμάρτημα, ποὺ ἦταν κώλυμα ἱερωσύνης, τὸ πρόσωπό του μαῦρο καὶ λυπημένο, καμιὰ χαρὰ δὲν εἶχε ἐπάνω του. Πολὺ μὲ στενοχώρησε ἡ κατάστασή του»[1]!

στ) Γέρων Ἰωάννης τῆς Μονῆς τῶν Σπηλαίων (Πσκώφ)

Ἡ μετάνοια σημαίνει ἀλλαγὴ καὶ θέλει κόπο.

«Δούλη τοῦ Θεοῦ Μ.!

Εἶναι κάπως δύσκολο νὰ σᾶς ἀποκαλῶ μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα, καθὼς τώρα εἴστε ἀπολύτως δούλη τοῦ ἐχθροῦ.

Ὅλα τὰ καταλαβαίνετε, ἀλλὰ ἡ ψυχὴ σκόνταψε στὴ φιληδονία καὶ ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἱκανοποιημένος, ποὺ ἔπιασε ἱερέα καὶ τὸν πῆρε ἀπὸ τὸν Θεό. Διότι ὅλα ὅσα τώρα αὐτὸς ὁ ἱερέας τελεῖ στὴν Ἁγία Τράπεζα, πέφτουν στὸ κεφάλι του ὡς καυτὰ κάρβουνα, ἐνῷ ἐσᾶς ὁ ἐχθρὸς σᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μέσῳ τῆς ἀδιαφορίας γιὰ τὴ σωτηρία σας.

Ὁ Θεὸς δὲν μυκτηρίζεται, ἀλλὰ καὶ οἱ δυό σας αὐτὸ κάνετε.

Προσιδιάζει στοὺς ἀνθρώπους νὰ πέφτουν, ἀλλά, ἀφοῦ ἔπεσαν, χρειάζεται ἀμέσως νὰ σηκώνονται. Σὲ σᾶς ὅμως δὲν εἶναι ἁπλὰ πτώση, ποδοπατήσατε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ δόθηκε στὸν ἄνθρωπο κατὰ τὴ χειροτονία.

Τὶς ἁμαρτίες σας πρέπει νὰ τὶς ἐξομολογηθεῖτε σὲ Ἀρχιερέα, ἱερέας δὲν μπορεῖ νὰ τὶς λύσῃ. Οἱ ἁμαρτίες εἶναι εὔκολο νὰ γίνουν, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀνόρθωση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία χρειάζονται πολλὲς προσπάθειες καὶ κόπος. Ἀλλὰ ἡ ζωὴ εἶναι τόσο σύντομη, ἐνῷ μπροστά μας βρίσκεται ἡ αἰωνιότητα. Πηγαίνετε στὸν Δεσπότη καὶ οἱ δύο, ἂν θέλετε σωτηρία γιὰ τὸν ἑαυτό σας καὶ τὸν ἱερέα».

(συνεχίζεται)

---

[1] «Ἕνας ἅγιος γέροντας, ὁ μακαριστὸς π. Ἰάκωβος, ἐκδ. Ἱ. Μ. ὁσίου Δαυὶδ γέροντος, Ροβιὲς Εὐβοίας».

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ E΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Θέλει πολλὴ διάκριση στὸ θέμα τῶν ἱερέων ποὺ ἔχουν κωλύματα. Χρειάζεται πολλὴ προσοχὴ νὰ μὴ δημιουργηθῇ μὲ ἀδιάκριτες αὐστηρότητες σκάνδαλο στὸν κόσμο καὶ μπῇ σὲ λογισμοὺς καὶ ἡ οἰκογένεια τοῦ ἱερέως. Νὰ παύῃ τὶς Λειτουργίες μὲ τρόπο, γιὰ νὰ μὴ γίνεται κακὸ στοὺς πιστοὺς ἀντὶ γιὰ καλό. Γιατὶ τὰ κωλύματα τὰ ξέρει ὁ Θεὸς καὶ ὁ ἱερεύς. Ἐὰν ὅμως παύσῃ ἀμέσως, τότε καὶ οἱ πιστοὶ καὶ ἡ οἰκογένειά του θὰ μποῦν σὲ λογισμούς, καὶ ἔτσι τὸ κακὸ θὰ εἶναι μεγαλύτερο.

Βλέπω πὼς καμμιὰ φορὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς καὶ εὐλαβεῖς κληρικοὶ νὰ πάθουν κάτι σωματικό, π.χ. νὰ τρέχῃ ἡ μύτη τους αἷμα ἢ νὰ πονᾶ τὸ στομάχι τους κ.λ.π. καὶ νὰ ἐμποδίζωνται ἀπὸ τὴν Λειτουργία, καὶ ἔτσι νὰ ἀναπαύωνται οἱ ἱερεῖς ποὺ ἔχουν κωλύματα καὶ πρέπει νὰ παύσουν νὰ λειτουργοῦν. Ἔρχεται καμμιὰ φορὰ κανένας ἱερεὺς στὸ Καλύβι ποὺ ἔχει κάποιο κώλυμα, ὁ καημένος, καὶ βλέπω ὅτι πρέπει νὰ σταματήσῃ νὰ ἱερουργῇ. Καμμιὰ φορὰ ὅμως συμβαίνει ὁ ἐπίσκοπός του νὰ ἔχῃ διαφορετικὴ γνώμη. Μετὰ τί νὰ πῇς; Μόνον προσευχὴ μπορεῖς νὰ κάνῃς καὶ ἐπεμβαίνει ὁ Θεός. Συγκεκριμένα, εἶχα πεῖ σὲ κάποιον καὶ τὸν προετοίμασα νὰ ἀφήσῃ τὴν ἱερουργία. Ὅταν τὸ εἶπε στὸν Πνευματικό του καὶ στὸν ἐπίσκοπό του, δὲν συμφώνησαν. Ἔτσι συνέχισε νὰ ἱερουργῇ, ἐνῷ εἶχε τὸ κώλυμα. Μετὰ ἀπὸ λίγο διάστημα τὸν χτύπησε ἕνα αὐτοκίνητο. Ἐνῷ ἦταν πάνω στὸ πεζοδρόμιο, ἀνέβηκε ἐκεῖ τὸ αὐτοκίνητο καὶ τὸν ἄφησε στὸν τόπο! «Φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος»[1]!

(συνεχίζεται)

---

[1] ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Λόγοι Α΄, Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ. Ἱερὸν ἡσυχαστήριον Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκη 1998, σσ. 317-318.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ Δ΄.

τοῦ Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Ἀλεξία Φιλίππου)

δ) Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

Κάποιος ρώτησε τὸν ἅγιο Παΐσιο, τὸ ἑξῆς: Ἀφοῦ ἡ ἐξομολόγηση τὰ σβήνει ὅλα, τότε γιατὶ αὐτός, ποὺ κάνει μεγάλη σαρκικὴ ἁμαρτία δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ ἱερέας; Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ ἅγιος Παΐσιος ἔτυχε νὰ κρατᾷ δύο ἀνοξείδωτα κύπελλα, ποὺ κερνοῦσε νερὸ στοὺς προσκυνητές. «Δὲ μοῦ λές», ρωτᾷ ὁ ἅγιος Παΐσιος, «ἂν τὸ κύπελλο σπάσει καὶ τὸ ἡλεκτροκολλήσω, τότε δὲ θὰ γίνῃ γερό»; «Ναί», ἀπαντᾷ ὁ προσκυνητής, «καὶ μάλιστα πιὸ γερὸ ἀπὸ ὅτι ἦταν πρίν». «Τότε», συνεχίζει ὁ ἅγιος «νὰ ποὺ τὸ ἕνα μὲ τὴν κόλληση ἔγινε πολὺ γερό, ἐνῷ τὸ ἄλλο, ποὺ δὲν ἔχει κόλληση, δὲν εἶναι μὲν τόσο γερό, ἀλλὰ εἶναι ἀπείραχτο. Ὅταν ἔλθῃ ὁ Βασιλιᾶς, μὲ ποιὸ ποτήρι θὰ τοῦ δώσουμε νὰ πιῇ νερό»; «Με το δεύτερο», ἀπαντᾷ ὁ προσκυνητής, «τὸ ἀπείραχτο, ποὺ δὲν ἔχει κολληθεῖ». «Ἐ, γι’ αὐτὸ κάνουμε ἱερεῖς ἐκείνους, ποὺ δὲν ἔκαναν ἁμαρτία ἀσχέτως ἐὰν δὲν εἶναι τόσο θερμοί, ὅσο ἐκεῖνοι, ποὺ ἔκαναν ἁμαρτία», τελειώνει ὁ ἅγιος Παΐσιος[1]. 

«- Γέροντα, ἡ θεία Χάρις χάνεται ἀπὸ ἕναν κληρικό, ὅταν πέσῃ σὲ κάποιο θανάσιμο ἁμάρτημα;

- Ὄχι, πῶς νὰ χαθῇ; Ἡ θεία Χάρις μπορεῖ νὰ ἀπομακρυνθῇ, ὄχι ὅμως νὰ χαθῇ. Ἕναν ἱερέα, ἅμα τὸν κάνουν ἀργό, ἔχει τὴν ἱερωσύνη, ἀλλὰ τὰ Μυστήρια δὲν ἐνεργοῦν. Δὲν ἔχει δύναμη πιὰ ὁ ἱερεύς. Τὸ κυριώτερο εἶναι ἡ Χάρις. Ἂν ἀποκατασταθῇ, τότε εἶναι τὰ Μυστήρια ἔγκυρα.

(συνεχίζεται)

---

[1] Χαριτωμένες διδαχὲς τοῦ γέροντος Παϊσίου, Σωτήριος Λυσίκατος.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ Γ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

γ) Γέρων Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

«Ἡ Ἐκκλησία ἐπισήμως καὶ αὐθεντικῶς ἔχει ἐκφράσει ἐν προκειμένῳ τὴν γνώμην της. Καὶ ἔχει εἴπει σαφῶς καὶ κατηγορηματικῶς ὅτι ἡ σαρκικὴ σχέσις τοῦ ζεύγους ‘πέντε λεπτὰ’ πρὸ τοῦ γάμου ἀποτελεῖ ὄχι ἁπλῶς ἁμαρτίαν, ἀλλ’ ἁμαρτίαν μεγάλην. Τόσον μεγάλην, ὥστε νὰ συνιστᾷ αὕτη κώλυμα Ἱερωσύνης! (Εἶναι γνωστὸν ὅτι τὰ μικρὰ λεγόμενα ἁμαρτήματα δὲν συνιστοῦν κωλύματα Ἱερωσύνης, ἄλλως οὐδεὶς θὰ ἐγίνετο «ἱερεύς...). Ὁ ὑπὸ τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπικυρωθεὶς ξθ΄ Κανὼν τοῦ Μ. Βασιλείου, λέγει: ‘Ἀναγνώστης, ἐὰν τῇ ἑαυτοῦ μνηστῇ πρὸ τοῦ γάμου συναλλάξειεν, ἐνιαυτὸν ἀργήσας, εἰς τὸ ἀναγινώσκειν δεχθήσεται, μένων ἀπρόκοπος’, ἤτοι, νὰ μένῃ μὲν εἰς τὸν βαθμόν του ὁ Ἀναγνώστης, ὁ μετὰ τῆς μνηστῆς του πρὸ τοῦ γάμου συνελθὼν σαρκικῶς (ἀφοῦ μάλιστα τιμωρηθῇ δι’ ἑνὸς ἔτους ἀργίας), νὰ μὴ προάγεται ὅμως περαιτέρω, δηλαδὴ νὰ μὴ γίνεται οὔτε Διάκονος οὔτε Ἱερεύς! Αὐτὰ διδάσκει καὶ αὐτὰ νομοθετεῖ ἡ ὑπὸ τοῦ Πνεύματος Ἁγίου φερομένη Ἐκκλησία. Καὶ ἡμεῖς τολμῶμεν νὰ χαρακτηρίζωμεν ὡς ‘ἀστεῖα πράγματα’ τὰ θεόπνευστα ἐντάλματά της; Δὲν ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι οὕτω δὲν κινδυνεύομεν ἁπλῶς νὰ γίνωμεν ‘ἀστεῖοι’ ἡμεῖς, ἀντιπαρατάσσοντες τὰς ἰδικάς μας ‘κοιλιοπνεύστους’ θεωρίας εἰς τὰς ἁγιοπνευματικὰς ἐμπειρίας Της (ἐπιτέλους τοῦτο, δηλ. Τὸ νὰ γίνωμεν ‘ἀστεῖοι’ ἡμεῖς, δὲν θὰ ἦτο καὶ μέγα κακόν...), ἀλλὰ κινδυνεύομεν νὰ εὑρεθῶμεν θεομάχοι;»[1]

Κάποιος μοναχός, ὅταν ἦταν λαϊκός, ἔδωσε χρήματα σὲ μίαν νέα γιὰ νὰ κάνει ἄμβλωση. Ὁ γέρων Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ εἶναι ἠθικὴ αὐτουργία στὴν ἁμαρτία αὐτὴ καὶ ἑπομένως κώλυμα ἱερωσύνης. Εἶναι σημαντικὸ ὅμως ὅτι ὁ π. Ἐπιφάνιος τονίζει ὅτι ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου ἢ τοῦ μοναχοῦ δὲν εἶναι νὰ γίνῃ ἱερέας ἀλλὰ ἅγιος. Ὁ μοναχὸς πρέπει νὰ κόψῃ κάθε θέλημα καὶ ἐπιθυμία, που ἔχει καὶ νὰ δοθῇ ὁλοκληρωτικὰ στὴν ὑπακοὴ πρὸς τὸν γέροντά του καὶ νὰ μὴν ἐπιθυμῇ νὰ ἱερωθῇ ἢ νὰ ἔχῃ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐπιθυμία. Ἄλλο βέβαια ἂν ὁ γέροντας του τὸν καλέσει νὰ ἱερωθῇ[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ, (ἀρχιμ.), Προγαμιαῖαι σχέσεις, πολιτικὸς γάμος, ἀμβλώσεις (ἀναδημοσιεύσεις ἄρθρων), ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, ἐν Ἀθήναις 1986, σ. 14.

[2] Βλ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου (ἀρχιμ.), Ἄρθρα, Μελέται, Ἐπιστολαί, τ. Α΄, ἐν Ἀθήναιας 1986, σσ. 244-246.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ Β΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

«Μιὰ ἄλλη φορά, ἐπισκέφθηκε τὸν Γέροντα ἕνας διάκονος. Ὁ Γέροντας πληροφορήθηκε πὼς ὁ διάκονος εἶχε κωλύματα καὶ τοῦ συνέστησε νὰ μὴν προχωρήσῃ στὴν Ἱερωσύνη. Ἀλλὰ ὁ διάκονος ἄλλαζε κουβέντα.

- Κέρασέ τον καὶ νὰ πηγαίνῃ, γιατὶ δὲν δέχεται τὸν λόγο».

β) Γέρων Γαβριὴλ Ἁγιορείτης[1]

«Ἔρχονται στὸ κελλί μου μερικοὶ ὑποψήφιοι ἱερεῖς καὶ μοῦ λένε: Ἔχει εὐλογία νὰ γίνω ἱερέας;

Τοὺς ρωτάω: Εἶχες σχέση ὁλοκληρωτικὴ μὲ γυναῖκα ἢ ἄνδρα πρίν...; Ἢ μέσα στὸ γάμο σου μήπως μοίχευσες;

Καὶ μοῦ λένε:

- Μὰ ὁ Δεσπότης εἶπε πὼς μπορῶ. Τοὺς ἀπαντῶ: Ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως δὲν θὰ σὲ κρίνει ὁ Δεσπότης ἀλλὰ ὁ Δεσπότης Χριστός.

- Μοῦ εἶπαν πὼς ἂν ὑπάρχει πραγματικὴ μετάνοια, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ σκεπάσῃ.

- Σημασία δὲν ἔχει τί λέω ἐγὼ ἢ τί λέτε ἐσεῖς ἢ τί σᾶς λένε ἄλλοι. Σημασία ἔχει τί λένε οἱ Ἅγιοι. Σημασία ἔχει ποιὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

(συνεχίζεται)

---

[1] ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Θεοδρομία, Συνέντευξη περὶ παπισμοῦ καὶ ἄλλων θεμάτων, ἔτος ΙΖ΄, τεῦχος 1, Ἰανουάριος – Μάρτιος 2015, σ. 92. Βλ. Γαβριὴλ Ἁγιορείτου (μοναχοῦ), Πάπας καὶ οἰκουμενστές, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2015, σ. 11.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

α) Γέρων Ἰωσὴφ ὁ ἡσυχαστὴς καὶ σπηλαιώτης[1] (1897-1959).

«Ἐπίσης γνώριζε τὰ ἠθικὰ σφάλματα τῶν ἄλλων καὶ καταλάβαινε ἀκόμα ἐὰν κάποιος εἶχε πάθει ὀνείρωξι. Καὶ ἀρκετὲς φορὲς τὰ πνευματικοπαίδια του μας ἔλεγαν ὅτι τοὺς εἶχε προειδοποιήσει γιὰ θέματα ποὺ θὰ τοὺς συνέβαιναν.

Κάποτε, εἶχε ἔλθει ἕνας παπᾶς νὰ μᾶς ἐπισκεφθῇ. Κάθισε μὲ τὸν Γέροντα λίγο καὶ συνωμίλησαν γιὰ πνευματικὰ ζητήματα. Κάποια στιγμὴ λέει ὁ ἱερέας:

- Δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω τὴν Νοερὰ προσευχή. Νὰ μοῦ τὴν διδάξετε πρακτικά.

- Ναί, παπᾶ μου, ἀπαντάει ὁ Γέροντας.

Κι’ ἔτσι ἀποφάσισε νὰ μείνῃ μαζί μας γιὰ λίγες μέρες.

Τὴν ἑπομένη ἡμέρα λέει ὁ ἱερέας:

- Γέροντα Ἰωσήφ, μιὰ καὶ θὰ μείνω μία ἑβδομάδα, νὰ λειτουργήσω μὲ τοὺς παπᾶδες σου;

Τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας:

- Νὰ σὲ ἐξετάσω πρῶτα, ἂν ἔκανες γιὰ παπᾶς καὶ ἂν σὲ βρῶ ἐντάξει, θὰ σοῦ δώσω ἄδεια νὰ συλλειτουργήσῃς.

Ὁ ἱερέας ὅταν ἄκουσε αὐτὸν τὸν λόγο τὰ παράτησε ὅλα ἀμέσως καὶ εὐθὺς ἔφυγε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος! Τί εἶχε συμβῇ;

Ὁ ἐν λόγῳ ἱερέας εἶχε κωλύματα».

(συνεχίζεται)

---

[1] ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ, Ὁ γέροντάς μου Ἰωσὴφ ὁ ἡσυχαστὴς καὶ σπηλαιώτης (1897-1959), ἔκδ, Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀριζόνα, Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς 2008 σσ. 246-247.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ H΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

2. Ὁ θεραπευθεὶς μετέβη εἰς τὴν οἰκίαν του καὶ ἐπί τι διάστημα ἡσύχαζεν ὑγιαίνων. Ἐν τῷ μεταξὺ ὅμως ἐλησμόνησε τὴν ἐντολὴν τοῦ θεραπεύσαντος αὐτὸν Ὁσίου Βενεδίκτου. Ὕστερα ἀπὸ πολλὰ ἔτη βλέπων, ὅτι οἱ πρωτεύοντες εἰς τοὺς ἱερατικοὺς καταλόγους ἀπέθνησκον καὶ ὅτι ἀνήρχοντο εἰς τὰς βαθμίδας τοῦ ἱερατικοῦ τάγματος οἱ κατώτεροί του, ἐξέχασεν, ὅπως ἐλέχθη ἀνωτέρω, τὰς συμβουλὰς τοῦ Ἁγίου Πατρὸς καὶ ἀνέλαβε, διὰ χειροτονίας, ἱερατικὸν ἀξίωμα. Ἀμέσως ὅμως τότε ὁ δαίμων, ὡς ἄγριον θηρίον, ποὺ κλείεται εἰς στενὸν χῶρον, εἰσῆλθε μέσα του καὶ τὸν κατεσπάραζεν ἀλύπητα μέχρι θανάτου»!

(συνεχίζεται)

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Ζ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

β΄. Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου

«Ἕνας Κληρικὸς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἀκηνῶν ἠνωχλεῖτο ὑπὸ ἀκαθάρτου δαίμωνος. Ὁ δὲ Ὁσιώτατος Ἐπίσκοπος του Κωνσταντῖνος τὸν ἔστειλε πολλὰς φορὰς εἰς τοὺς τάφους διαφόρων Ἁγίων, διὰ νὰ θεραπευθῇ, ἀλλὰ δὲν ἐθεραπεύθη. Ὕστερα ἀπὸ πολὺν χρόνον μετέφεραν τὸν ἀσθενῆ αὐτὸν Κληρικὸν πρὸς τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ Βενέδικτον, ὁ ὁποῖος, κατόπιν θερμῆς δεήσεως πρὸς τὸν Θεόν, ἀπεδίωξε τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἀπὸ αὐτὸν καί, μὲ τὴν Χάριν τοῦ Χριστοῦ, τὸν ἔκαμε καλά. Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Ὅσιος Βενέδικτος τὸν ἐθεράπευσε, τοῦ εἶπε: “Πήγαινε τώρα, ἰδού, ἔγινες καλά. Πρόσεξε νὰ μὴ φάγῃς εἰς τὴν ζωήν σου κρέας καὶ νὰ μὴ ἐπιζητήσῃς νὰ λάβῃς χειροτονίαν Κληρικοῦ[1] μεγαλυτέρου βαθμοῦ. Ὁπόταν δὲ τολμήσῃς νὰ δεχθῇς ἱερατικὸν ἀξίωμα, ἀμέσως τότε θὰ ὑποπέσῃς ὑπὸ τὴν ἀνελεήμονα ἐξουσίαν τοῦ ἀκαθάρτου δαίμονος”.

(συνεχίζεται)

---

[1] Κληρικοὶ λεγόντουσαν καὶ οἱ ἀναγνῶστες καὶ οἱ ψάλτες. Τέτοιος φαίνεται νὰ ἦταν ὁ ἀσθενὴς αὐτός.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία Αλεξία Φιλίππου)

3. Διεβίβασα τοὺς λόγους τούτους εἰς τὸν πάσχοντα καὶ ἐκεῖνος συνεφώνησεν, ὁρκισθεὶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ νὰ μὴ ἱερατεύσῃ πλέον οὐδέποτε. Τότε καὶ ὁ Ἅγιος τὸν ἐδέχθη καὶ λέγει πρὸς αὐτόν:

- Πιστεύεις ὅτι ὑπάρχει Θεός, ἀπὸ τὸν ὁποῖον τίποτε δὲν δύναται νὰ παραμείνῃ κρυπτόν;

- Ναί, σὲ παρακαλῶ - ἀπήντησεν ἐκεῖνος.

- Μήπως - ἐρωτᾷ ὁ Ὅσιος - ἠδυνήθῃς νὰ τὸν περιπαίξῃς;

- Ὄχι, κύριέ μου - λέγει πάλιν ὁ ἀσθενής – δὲν ἠδυνήθην.

- Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν - λέγει ὁ θεῖος Μακάριος – γνωρίζεις τὴν ἁμαρτίαν σου καὶ τὴν τιμωρίαν τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποίαν ὑπέστης, ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς ἁμαρτίας, νὰ διορθωθῇς εἰς τὸ ἑξῆς.

4. Πράγματι ὁ πάσχων Κληρικὸς ἐξωμολογήθη τὰς ἁμαρτίας του καὶ ἔδωσε λόγον νὰ μὴ περιπέσῃ εἰς ἁμαρτίαν κατὰ τὸ μέλλον, ἀλλ’ οὔτε καὶ νὰ λειτουργήσῃ πλέον, ἐπανερχόμενος εἰς τὴν τάξιν τῶν λαϊκῶν. Κατόπιν αὐτοῦ ὁ Ἅγιος Μακάριος ἔθεσεν ἐπάνω του τὰς χεῖρας του καὶ ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν ἐθεραπεύθη ἡ κεφαλή του καὶ πάλιν ἐφύτρωσε τρίχας ἐκεῖ ποὺ ἦτο ἡ πληγή. Μεθ’ ὃ ἀνεχώρησε διὰ τὴν οἰκίαν του δοξάζων τὸν Θεὸν καὶ εὐχαριστῶν τὸν Ἅγιον»[1].

(συνεχίζεται)

---

[1] Πρβλ. ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Ὁ Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἀθῆναι ³1964, Ἰανουάριος σ. 450.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ E΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Β) ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ 

Περὶ ἱερωσύνης, ὅτι ὁ ἀνάξιος ἱερατεύων βαρυτάτην ἑαυτῷ ἐπισπᾶται τὴν κόλασιν, ὥσπερ καὶ ὁ μετὰ προσοχῆς ἀξίως, καρποῦται τὰ μέγιστα[1].

α΄. Παλλαδίου

«Κάποτε ἐπεσκέφθην τὸν Ἅγιον Μακάριον, τὸν Ἀλεξανδρινόν. Ἔξω ἀπὸ τὸ κελλί του εὗρον τὸν Ἱερέα ἑνὸς χωρίου, ἐξηπλωμένον πρὸ τῆς θύρας. Τὸ δέρμα τῆς κεφαλῆς του ἦτο καταφαγωμένον ἀπὸ καρκίνον, ὥστε νὰ φαίνωνται τὰ ὀστᾶ τοῦ κρανίου. Ὁ ἅγιος Μακάριος ὅμως οὔτε νὰ τὸν συναντήσῃ δὲν ἤθελε.

2. Παρεκάλεσα τότε τὸν Ἅγιον νὰ λυπηθῇ αὐτὸν τὸν δυστυχῇ καὶ νὰ τοῦ εἴπῃ τοὐλάχιστον ἕνα παρηγορητικὸν λόγον.

- Εἶναι ἀνάξιος νὰ θεραπευθῇ - μοῦ ἀπαντᾷ. - Ἡ ἀσθένεια αὐτὴ τοῦ ἐδόθη πρὸς τιμωρίαν του. Ἐὰν λοιπὸν θέλῃς νὰ θεραπευθῇ, πρέπει προηγουμένως νὰ τὸν πείσῃς νὰ παύσῃ νὰ λειτουργῇ.

- Διατί, σὲ παρακαλῶ, Πάτερ; - ἠρώτησα ἔκπληκτος.

- Διότι - μοῦ ἀπήντησεν - ἐνῷ πορνεύει, λειτουργεῖ καὶ δι’ αὐτὸ τιμωρεῖται. Ἐὰν λοιπόν, μετὰ φόβου, ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ ὅσα, ἐκ καταφρονήσεως κατετόλμησεν, ἀσφαλῶς ὁ Θεὸς θὰ τὸν θεραπεύσῃ.

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. ΠΑΥΛΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, Εὐεργετινός, ἤτοι Συναγωγὴ τῶν θεοφθόγγων ρημάτων καὶ διδασκαλιῶν τῶν θεοφόρων καὶ Ἁγίων πατέρων, ἐκδ. Ματθαίου Λαγγῆ, Ἀθῆναι ⁶1997, τ. 4, σσ. 484-488.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Δ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

59. Ὅταν δὲν ἔχεις ἐμπρὸς στὰ μάτια σου τὸ φόβο τοῦ Θεοῦ, νομίζεις ὅτι εἶναι μικρὸ πρᾶγμα νὰ ἱερουργῇς ἀνάξια, ἐξαπατώμενος ἀπὸ τὴ φιλαυτία σου καὶ γι’ αύτὸ νομίζοντας ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθός. Αὐτὸ ἔπαθαν παλιὰ ὁ Δαθὰν καὶ ὁ Ἀβειρών, ἕως ὅτου τοὺς κατάπιε ἡ γῆ[1]. Τοῦτο τὸ φοβερὸ καὶ σὺ νὰ φοβηθῇς καὶ νὰ ἐννοήσῃς πόσο μεγάλο πρᾶγμα εἶναι ἡ ἱερουργία, καὶ ἢ νὰ ἀσκῇς τὴν ἱερωσύνη ἄξια καὶ καθαρά, γιὰ νὰ μὴν πῶ σὰν ἄγγελος, ἢ σταμάτησε σὰν συνετὸς νὰ τελῇς τὴ φρικτὴ λατρεία. Μήπως καταφρονώντας κατὰ τὸ παρὸν καὶ ξεγελώντας τὴ συνείδησή σου ποὺ σὲ ἐλέγχει, φτάσεις τότε, ὅταν θὰ κρίνωνται καὶ θὰ τακτοποιοῦνται τὰ πάντα, νὰ πῇς μὲ πόνο καθὼς θὰ καταδικάζεσαι: “Μοῦ ἦρθε ὁ φόβος ποὺ φοβόμουν, κι ὅ,τι μὲ τρομάζει, τὸ συνάντησα”[2]».

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. Ἀριθ. ιστ΄ 31-33.

[2] Βλ. Ἰώβ, γ΄ 25.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Γ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

57. Ἡ ἐπιτυχία τὴς σωτηρίας γίνεται μὲ την ταπείνωση καὶ τὴν ἀρετή, ὄχι μὲ τὴν ἔνδοξη ἱερωσύνη, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ ζωὴ ἀγγελική. Ἢ λοιπὸν γίνε ἀπαθὴς ὅπως οἱ ἄγγελοι, μὲ φρόνημα ἔξω ἀπὸ τὸ κόσμο καὶ τὴ σάρκα, καὶ ἔτσι ἀνέβαινε τὴν οὐράνια αὐτὴ κλίμακα, ἢ συνειδητοποίησε τὴν ἀσθένειά σου, φοβήσου τὸ ὕψος τῆς ἱερωσύνης, ἀπ’ ὅπου τὸ πέσιμο εἶναι μεγάλο γιὰ ὅσους δὲν εἶναι ἱκανοί. Διάλεξε τὸ δρόμο ποὺ ἀκολουθοῦν οἱ πολλοί, ὁ ὁποῖος φιλιώνει μὲ τὸ Θεὸ ὄχι λιγότερο ἀπὸ τὴν ἱερωσύνη. Σ’ αὐτὸν κι ἂν συμβῇ νὰ πέσῃς, εἶναι εὔκολο νὰ μετανοήσῃς καὶ νὰ σηκωθῇς μὲ τὸ ἔλεος καὶ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.

58. Σάρκα καὶ αἷμα δὲν κληρονομοῦν τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ[1]. Καὶ πῶς ἐσύ, ἐνῷ κοινωνῇς τὴν σάρκα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Θεοῦ, δὲν γίνεσαι σύσσωμος μὲ Αὐτὸν καὶ δὲν ἑνώνεσαι μὲ τὸ αἷμα Του, ἔχοντας ἤδη μέσα σου τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἀλλὰ πολιορκεῖσαι ἀπὸ πάθη σάρκας καὶ αἵματος; Φοβᾶμαι μήπως δὲ θὰ μείνῃ σὲ σένα τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ γιατὶ εἶσαι σαρκικός[2], καὶ μήπως δεχτεῖς πολὺ αὐστηρὴ τιμωρία τότε στὸν καιρὸ τῆς κρίσεως καὶ ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ σένα ἡ σεβάσμια ἱερωσύνη, ἐπειδὴ εἶσαι ἀνάξιος γι’ αὐτὴ τὴ χάρη, καὶ παραπεμφθεῖς στὴν αἰώνια κόλαση»

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. Α΄ Κορ. ιε΄ 50.

[2] Βλ. Γεν. στ΄ 3.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ B

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

        21. Κάποιος ἱερομόναχος εἶχε φήμη εὐλαβοῦς καὶ πολλοὶ τὸν θεωροῦσαν σεβαστὸ λόγῳ τοῦ ἐξωτερικοῦ του σχήματος, μέσα του ὅμως κρυφὰ μολυνόταν ἀπὸ λογισμοὺς λαγνείας. Κάποτε ποὺ ἐπιτελοῦσε τὴ θεία καὶ ἱερὴ λατρεία, ὅταν ἔφτασε ἡ ὥρα τοῦ χερουβικοῦ ὕμνου  καὶ αὐτὸς ἔσκυψε ὡς συνήθως διαβάζοντας τὴν εὐχὴ “οὐδεὶς ἄξιος...” πέθανε ξαφνικὰ καὶ ἡ ψυχή του τὸν ἄφησε σ’ αὐτὴ τὴ στάση.

55. Γνώρισα κάποιον ἱερωμένο ποὺ ἀποτολμοῦσε νὰ ἱερουργῇ ἀνάξια τὰ θεῖα μυστήρια, ἐνῷ εἶχε περιπέσει στὸ πάθος τῆς πορνείας. Αὐτὸς ἔπεσε πρῶτα ἄρρωστος μὲ ἀσθένεια ἀθεράπευτη καὶ φοβερὴ καὶ πλησίαζε πιὰ στὸ θάνατο. Ἂν καὶ μεταχειρίστηκε ὅλα τὰ μέσα, δὲν ἔβλεπε ὠφέλεια, ἀλλὰ μᾶλλον χειροτέρευε. Ἦρθε τότε σὲ συναίσθηση ὅτι πεθαίνει ἐπειδὴ ἱερουργεῖ ἀνάξια, καὶ ἀμέσως παραιτήθηκε μὲ ὅρκο ἀπὸ τὴ θεία Λειτουργία. Ἀμέσως θεραπεύτηκε, ὥστε οὔτε σημάδι τῆς ἀσθένειας δὲν ἔμεινε.

(συνεχίζεται)

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

\

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Α) ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ[1] 

        α΄. Ὁσίου Θεογνώστου

        «20. Ἀφοῦ ἔχεις γίνει θύτης τῆς σάρκας τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ κοινωνὸς της μέσῳ τῆς μεταλήψεως, ὀφείλεις καὶ νὰ ἑνωθῇς μαζί Του μὲ τὸ ὁμοίωμα τοῦ θανάτου Του[2], ὥστε νὰ μὴ ζῇς πλέον γιὰ τὸν ἑαυτό σου, ἀλλὰ γι’ Αὐτὸν ποὺ σταυρώθηκε καὶ πέθανε γιὰ σένα[3], ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος. Ἂν ὅμως ζῇς ἐμπαθῶς γιὰ τὴ σάρκα καὶ τὸν κόσμο, τότε νὰ ἑτοιμάζεσαι νὰ περάσῃς μέσῳ τοῦ θανάτου σὲ τιμωρία ἀθάνατη, ἂν δὲ σταματήσῃς θεληματικὰ πρὶν τὸ θάνατό σου νὰ ἱερουργῇς τὴν ἀναίμακτη θυσία. Ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ποὺ ἐδῶ ἱερουργοῦσαν ἀνάξια, τοὺς ἅρπαξε ὁ αἰφνίδιος θάνατος καὶ τοὺς παρέδωσε στὶς ἐκεῖ δίκαιες τιμωρίες.

(συνεχίζεται)

---

[1] Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν, τ. 2, μτφρ. Ἀντ. Γ. Γαλίτης, εἰσαγωγικὰ σχόλια Θεόκλητος μοναχὸς Διονυσιάτης, φιλολογικὴ ἐπιμέλεια Ἰγνάτιος Σακαλῆς, ἐκδ. Τὸ περιβόλι τῆς Παναγίας, Θεσσαλονίκη σσ. 330-339.

[2] Βλ. Ρωμ. στ΄ 5.

[3] Βλ. Β΄ Κορ. ε΄ 15.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΑΠΟΡΡΕΟΝΤΑ ΑΠΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ Γ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

«Ἀκολασίες τῶν συζύγων τῶν ἱερέων: Σὲ μερικὲς περιπτώσεις ἡ ἁγνότητα τῆς ἱερατικῆς τάξεως διαφυλασσόταν περισσότερο μὲ τὴν τιμωρία τῶν ἱερωμένων γιὰ τὴν ἀκολασία τῶν συζύγων τους. Ἡ σύνοδος στὴν Ἐλβίρα 31μ.Χ. (κανόνας 56^ος) θέσπισε ὅτι ἕνας κληρικὸς ὀφείλει νὰ ἀποπέμψῃ τὴ σύζυγό του ἐὰν αὐτὴ ἔπεσε στὸ ἁμάρτημα τῆς μοιχείας ἢ ἐὰν ἐπιθυμῇ ὅπως συζῇ μετ’ αὐτῆς, ὀφείλει ὅπως ζητήσῃ γιὰ αὐτὸν τὴν καθαίρεσή του ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ Α΄ σύνοδος στὸ Toledo 398μ.Χ. (κανόνας 7^ος) προτρέπει τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς ἐξουσιοδοτεῖ, ὅπως σὲ περίπτωση κατὰ τὴν ὁποία οἱ σύζυγοί τους ἔπεφταν στὸ ἁμάρτημα τῆς μοιχείας, τὶς ἐγκλείσουν σὲ φυλακὲς καὶ τὶς ὑποβάλλουν σὲ μετάνοια μὲ τὴν ἐξάσκηση τῆς σωματικῆς νηστείας. Καὶ ἡ σύνοδος στὴ Νεοκαισάρεια 315μ.Χ. (κανόνας 8^ος) ἐθέσπισε ὅπως στὴν ἰδία περίπτωση ὁ κληρικὸς ἀποπέμψῃ τὴ μοιχαλίδα σύζυγό του ἀπὸ κοντά του ἢ ὅπως αὐτὸς καθ’ ἑαυτὸν παύσῃ νὰ ἐξασκῇ τὰ ἱερατικά του λειτουργήματα, ἐὰν ἐπιθυμῇ ὅπως συζήσῃ μαζί της, ὅταν πλέον καθαιρεθῇ ἀπὸ τὴν ἱερωσύνη... Τὸ ἴδιο ἀναφέρεται ὁμοίως καὶ στοὺς κανόνες τοῦ Φωτίου σὲ σχέση μὲ τοὺς ἱερεῖς καὶ διακόνους, τῶν ὁποίων οἱ σύζυγοι εἶχαν κακοποιηθῇ ἀπὸ τοὺς βάρβαρους στοὺς διαφόρους πολέμους καὶ τὶς βαρβαρικὲς εἰσβολές»[1].

(συνεχίζεται)

---

[1] Ἰακώβου (Γεωργίου) Πηλίλη (ἐπισκόπου Κατάνης), Ἡ χριστιανικὴ ἱερωσύνη, Ὀργανισμὸς ἐκδόσεων Καμπανᾶ, 1988, σ. 833.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΑΠΟΡΡΕΟΝΤΑ ΑΠΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ Β΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

«Εἰδικὰ Κωλύματα»:… Τὰ μόνα κωλύματα γιὰ τὴν εἴσοδο στὸν ἱερὸ κλῆρο, τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται σαφῶς στοὺς ἀποστολικοὺς κανόνας εἶναι ἡ διγαμία», καὶ ὁ γάμος μὲ δύο ἀδελφὲς ἢ μὲ μία ἀνεψιὰ ἢ μὲ μίαν, ἡ ὁποία δὲν ἦταν παρθένος...»[1].

***

«Κατὰ τὸν ἕκτο αἰῶνα μ.Χ. οἱ κανονισμοὶ γιὰ τὴν εἴσοδο στὸν ἱερὸ κλῆρο διευθετήθησαν ἀπὸ τὴ νομοθεσία τῆς πολιτείας. Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστινιανὸς Α΄ (527-565 μ.Χ.) θεσπίζει ὡς ἀκολούθως: ‘Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ χειροτονοῦνται κληρικοί, παρὰ μόνο ἐὰν... ἔχουν ὀρθὴ πίστη καὶ ἔχουν βίο σεμνὸ καὶ οὔτε νὰ ἔχουν πατρευτῇ γυναῖκα, ποὺ συμβιοῦσε μὲ ἄνδρα χωρὶς γάμο...’[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] Ἰακώβου (Γεωργίου) Πηλίλη (ἐπισκόπου Κατάνης), Ἡ χριστιανικὴ ἱερωσύνη, Ὀργανισμὸς ἐκδόσεων Καμπανᾶ, 1988, σ. 716.

[2] «Κληρικοὺς οὐκ ἄλλως χειροτονεῖσθαι συγχωροῦμεν εἰ μὴ... καὶ ὀρθὴν πίστιν καὶ βίον ἔσχον καὶ οὐδὲ παλλακὴν... ἔσχον...». Ἰακώβου (Γεωργίου) Πηλίλη (ἐπισκόπου Κατάνης), Ἡ χριστιανικὴ ἱερωσύνη, Ὀργανισμὸς ἐκδόσεων Καμπανᾶ, 1988, σ. 717.

ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ, ΑΠΟΡΡΕΟΝΤΑ ΑΠΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Κανὼν 18 τῶν ἁγίων Ἀποστόλων

Αὐτὸς ποὺ παντρεύτηκε χήρα ἢ γυναίκα διωγμένη ἀπὸ τὸν ἄντρα της ἢ πόρνη ἢ δούλη ἢ ἠθοποιὸ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος ἠ διάκονος ἢ γενικὰ νὰ συγκαταλέγεται στὸν ἱερατικὸ κατάλογο[1].

Ἑρμηνεία

Ἂν ἴσως στοὺς ἱερεῖς τῶν Ἰουδαίων ἦταν ἐμποδισμένον, τὸ νὰ παίρνουν γυναῖκες, πόρνη, ἢ διωγμένη ἀπὸ τὸν ἄντρα της, ἢ νὰ ἔχῃ ὄνομα κατηγορημένο: ‘γυναῖκα γάρ φησι πόρνην, καὶ βεβηλωμένην οὐ λήψονται, καὶ γυναῖκα ἐκβεβλημένην ἀπὸ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς. Ὅτι ἅγιός ἐστι Κυρίῳ τῷ Θεῷ αὐτοῦ. Πόσῳ μᾶλλον εἶναι ἐμποδισμένον τοῦτο εἰς τοὺς ἱερεῖς τοῦ Εὐαγγελίου; Ἰδοὺ γάρ φησιν μεῖζον τοῦ ἱεροῦ ᾧδε’. Γιὰ αὐτὸ καὶ ὁ ἀποστολικὸς κανόνας διορίζει ὅτι ὅποιος πάρῃ γυναῖκα χήρα, ἢ διωγμένη ἀπὸ τὸν ἄντρα της ἢ πόρνη ἢ δούλη ἢ μία ἀπὸ τὶς γυναῖκες ἐκείνες, ποὺ βρίσκονται στὶς κωμῳδίες καὶ σκηνές, καὶ ὑποκρίνονται διάφορα πρόσωπα, δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος ἢ διάκονος ἢ νὰ συγκαταριθμηθῇ σὲ ἱερατικὸ τάγμα. Ἐπειδὴ ὅλες αὐτὲς οἱ γυναῖκες εἶναι διαβεβλημένες, καὶ κατηγορημένες. Οἱ δὲ ἱερωμένοι ἀπὸ παντοῦ πρέπει νὰ εἶναι ἀκατηγόρητοι, καὶ ἀνεπίληπτοι, καθὼς λέγει ὁ μακάριος Παῦλος. Ὁ δὲ γ΄ τῆς στ΄ λέγει ὅτι οἱ πρεσβύτεροι, διάκονοι, ἢ ὑποδιάκονοι, ποὺ ἔλαβαν χήρα, ἢ μετὰ τὴ χειροτονία ἔπεσαν σὲ γάμο παράνομο, αὐτοὶ ἀφοῦ χωρίσουν ἀπὸ τὶς γυναῖκές τους, νὰ ἀργοῦν ἀπὸ τὴν ἱερωσύνη σὲ λίγο διάστημα καιροῦ, καὶ νὰ ἐπιτιμοῦνται. Ὕστερα νὰ ἐπαναλαμβάνουν τοὺς οἰκείους βαθμοὺς τῆς ἱερωσύνης, σὲ μεγαλύτερο ὅμως βαθμὸ νὰ μὴ προκόπτουν, ἀγκαλὰ καὶ ἡ στ΄ συγκαταβατικὰ οἰκονόμησε τότε αὐτούς, ἀπὸ τότε ὅμως καὶ ὕστερα, ὥρισεν ἡ ἴδια σύνοδος νὰ κρατῇ πάλιν ὁ ἀποστολικὸς κανόνας.

(συνεχίζεται)

---

[1] «Ὁ χήραν λαβών, ἢ ἐκβεβλημένην, ἢ ἑταίραν, ἢ οἰκέτιν, ἢ τῶν ἐπὶ σκηνῆς, οὐ δυναται εἶναι Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ».