Οἱ Ἅγιοι δεκατρεῖς ὁσιομάρτυρες τῆς Μονῆς Καντάρας Β΄.

Τὸ παρεκκλήσιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, μέσα στὸ δάσος τοῦ Σταυροβουνίου, ἀφιερωμένο εἰς τὴν μνήμην τῶν “13 ὁσιομαρτύρων τῆς Μονῆς Καντάρας, τῶν ὑπὸ τῶν παπικῶν βασανισθέντων καὶ καέντων”. (Ὁ ἴδιος Ναὸς εἶναι ἀφιερωμένος ἐν ταυτῷ καὶ εἰς τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου Φανουρίου)

Ὁ μαρτυρικὸς θάνατος τῶν 13 αὐτῶν Ὁσιομαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν σὲ ὅλους μας καὶ σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες διασαλπίζει περιτράνως ὅτι ἡ διαφορὰ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ (τοῦ λεγομένου Ρωμαιοκαθολικισμοῦ) δὲν εἶναι καθόλου παρωνυχίδα, ὅπως θέλουν πολλοὶ νὰ τὴν παρουσιάζουν. Ἀπὸ θεολογικῆς καὶ σωτηριολογικῆς ἀπόψεως ἡ διαφορὰ αὐτὴ εἶναι τόσο μεγάλη, ὅση ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἀπόστασι, ποὺ χωρίζει τὸν Παράδεισο ἀπὸ τὴν Κόλαση. Γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ λόγο προτίμησαν οἱ ἅγιοι Μοναχοὶ τὸν θάνατο, παρὰ νὰ «ἐκλατινίσουν», ἔστω καὶ κατ᾽ ἐλάχιστο, τὴν ἀτόφια Ὀρθόδοξον Πίστι τους. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴ μνήμη τους στὶς 19 Μαΐου κάθε χρόνο καὶ δοξολογεῖ τὸν Θεόν, τὸν «θαυμαστὸν ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ»!

 *

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1041-1042.