Μποροῦμε νὰ ἀμνηστεύουμε τὶς αἱρέσεις ἐν ὀνόματι τῆς «Ἀγάπης»; Β΄.

Μακαριστοῦ ἁγίου Γέροντος
Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

(Ἀπόσπασμα ἀνοικτῆς ἐπιστολῆς, τὴν ὁποία ἀπέστειλε ὁ ἅγιος Γέροντας, τὸ ἔτος 1969,

πρὸς τὸν τότε Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν)

Ἀκούσατε, Παναγιώτατε, μίαν παράδοξον ἀλήθειαν: ΟΧΙ! Ἡμεῖς ἀγαπῶμεν πραγματικῶς καὶ εἰλικρινῶς τοὺς αἱρετικούς, ἡμεῖς οἱ «στενοκέφαλοι» καὶ «φανατικοί», καὶ οὐχὶ Ὑμεῖς καὶ οἱ μεθ᾽ Ὑμῶν. Ἡ ἀγάπη Ὑμῶν, δὲν εἶναι γνησία, ἀλλὰ ἐπιφανειακὴ καὶ ἐπίπλαστος· δὲν εἶναι ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ᾽ ἀγάπη ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης…

Ποῖος ἀγαπᾷ εἰλικρινῶς τὸν νοσοῦντα; Ὁ λέγων πρὸς αὐτόν: «εἶσαι ὑγιέστατος, τρῶγε ὅ,τι θέλεις», καὶ ἀπεργαζόμενος οὔτω χαλεπωτέραν τὴν νόσον καὶ ταχύτερον τὸν θάνατον, ἢ (τὸν ἀγαπᾷ εἰλικρινῶς) ὁ ἐπισημαίνων αὐτῷ τὴν ἀσθένειαν καὶ ἀπαγορεύων τὰς βλαπτούσας τροφάς;

Ἡμεῖς, ἐπισημαίνοντες τὰς πλάνας τῶν αἱρετικῶν καὶ διακηρύσσοντες ὅτι ἀκολουθοῦσιν ὁδῷ ἐπισφαλεστάτῃ, ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ δημιουργήσωμεν ἐν αὐτοῖς κρίσιν συνειδήσεως καὶ ἔφεσιν ἀναζητήσεως τῆς ἀλήθειας. Ὑμεῖς (ὅμως) καὶ οἱ μεθ᾽ Ὑμῶν, διακηρύσσοντες ὅτι «οὐδὲν μᾶς χωρίζει» ἀπὸ τῶν αἱρετικῶν κ.τ.τ., ναρκοῦτε καὶ ἀποκοιμίζετε αὐτοὺς καὶ ἀποκλείετε ἔμπροσθεν αὐτῶν τὴν ὁδὸν τῆς ἀλήθειας. Οὕτως ἐφαρμόζεται ἐν προκειμένῳ τὸ προφητικόν: «Λαός μου, οἱ μακαρίζοντες ὑμᾶς πλανῶσιν ὑμᾶς» (Ἡσ. γ´, 12). Καὶ «ὅτι οὐ κενὰ τὰ ρήματα μαρτυρεῖ τὰ πράγματα». 

 *

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1053-1056.