Εἶναι ὁ “παπισμὸς” ἐκκλησία; Β΄.

Ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ πρωτοπρεσβύτερου,
καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν,
†π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ[1]

(Σκίτσο Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Τὸ ἴδιο πρόσωπο (δηλ. ὁ Πάπας) εἶναι φορέας ταυτοχρόνως τόσον τῆς πολιτικῆς ὅσον καὶ τῆς θρησκευτικῆς ἐξουσίας (δηλαδὴ θεοκρατία-παποκαισαρισμός). Ἄρα, ἐξακολουθεῖ καὶ σήμερα ὁ Πάπας νὰ εἶναι καὶ «πολιτικὸς-κρατικὸς» ἀρχηγός. Καὶ αὐτὸ τὸ δείχνουν καὶ οἱ καθιερωμένοι (ἐκκλησιαστικὰ) τίτλοι του:

«Ἐπίσκοπος Ῥώμης, Ἀντιπρόσωπος (Βικάριος) Ἰησοῦ Χριστοῦ, Διάδοχος τῶν Ἀποστόλων-Πριγκήπων, Ὑπέρτατη κεφαλὴ τῆς παγκοσμίου Ἐκκλησίας, Πατριάρχης τῆς Δύσεως, Προκαθήμενος τῆς Ἰταλίας, Ἀρχιεπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης τῆς Ἐπαρχίας Ῥώμης, Ἡγεμὼν τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ, Ὕπατος Διδάσκαλος, Νομοθέτης, Δικαστής, Διοικητής».

Αὐτοὶ εἶναι οἱ καθιερωμένοι καὶ ἐν χρήσει τίτλοι τοῦ Πάπα. Τὸ Κράτος αὐτὸ τοῦ Πάπα διαθέτει Φρουρὰ (Ἐλβετοί), Φυλακές, Νόμισμα (λίρα), Δικαστήρια, Ὑπουργεῖα, Διπλωμάτες, Ῥαδιοτηλεοπτικὰ μέσα, Πρακτορεῖο εἰδήσεων (Fides), Ἐφημερίδες (κυριότερη ἡ «Osservatore Romano», ἀπὸ τὸ 1861. Ἀνάκτορα (Μπελβεντέρε, Λατεράνο). Καὶ πάνω ἀπ᾽ ὅλα, Τράπεζες.

(συνεχίζεται)

***

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 1047-1050.