Ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη

 Περὶ Προσευχῆς

Δ.

Αλίμονο καὶ τρισαλίμονο, ἐάν, ἐνῷ προσευχώμαστε, νομίζουμε τὸν ἄθλιο ἑαυτούλη μας σὰν «ἅγιο», καὶ προσευχόμαστε γιὰ τοὺς ἄλλους, θεωρώντας αὐτοὺς τοὺς ῾῾ἄλλους᾽᾽ σὰν τάχα ἁμαρτωλότερους ἀπὸ ἐμᾶς!

Ὀφείλουμε νὰ προσευχώμαστε μὲ πόνο ψυχῆς γιὰ τοὺς πάσχοντας συνανθρώπους μας, συναισθανόμενοι ὅσον μποροῦμε περισσότερο τὴν ἰδική μας ἀναξιότητα, καὶ ἐλπίζοντες γιὰ ὅλους μας στὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Πανοικτίρμονος Θεοῦ!

* * *

Πῶς ἀναμένης, ταλαίπωρη ψυχή μου, νὰ ἀκουσθῆ ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἡ προσευχή σου, ἐφ᾽ ὅσον ἐσὺ δὲν ἀκοῦς τὶς Ἐντολὲς Ἐκείνου;

* * *

Ὁ Δρόμος τῆς προσευχῆς δὲν εἶναι Μονόδρομος!

Ὁ Δρόμος εἶναι «διπλῆς κατευθύνσεως»:

Γιὰ νὰ ἀκούση ὁ Κύριος τὰ Αἰτήματά μας, ὀφείλουμε καὶ ἐμεῖς νὰ ὑπακούουμε στὰ Παραγγέλματά Του!

* * *

Μὲ τὴν “Εὐχή”, ζητοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιὰ μᾶς καὶ γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἐγὼ προτιμῶ καὶ προκρίνω νὰ λέω στὸν Κύριο:

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς»!

Μέσα στὸ “ἡμᾶς”, ἐμπεριεχόμαστε ὅλοι: Ὄχι μόνο ὁ ἀνάξιος ἑαυτός μου, ἀλλὰ καὶ ὅλος ὁ κόσμος, πνευματικοὶ ἀδελφοί, γνωστοί, ἄγνωστοι, συγγενεῖς, φίλοι καὶ ἐχθροί!

* * *

Φταίω ἐγώ, γιατὶ ὑποφέρει ὁ κόσμος! Τὸ αἰσθάνομαι βαθειὰ αὐτό! Ἐὰν δὲν σπαταλοῦσα ἄσκοπα τὸν χρόνο τῆς ζωῆς μου, ἐὰν εὑρισκόμουν σὲ καλὴ πνευματικὴ κατάστασι, ἐὰν εἶχα ἀρετὴ καὶ ταπείνωσι, ἐὰν εἶχα ἀληθινὴ προσευχή, θὰ μὲ ἄκουε ὁ Κύριος καὶ δὲν θὰ ὑπέφεραν οἱ πλησίον μου καὶ οἱ μακράν μου!

Γι᾽ αὐτὸν τὸν λόγον, καὶ τὸ λέγω καὶ τὸ πιστεύω: «Εἶμαι ἐγὼ τὸ σκάνδαλο»! Θεέ μου, συγχώρεσέ με!

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Δεκέμβριος 2013, 'Αρ. τεύχους 112-121, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.