Ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

  Διαχρονικὸς αὐθεντικὸς ἐκπρόσωπος

τῆς ἀειθαλοῦς Ρωμηοσύνης

Ε

Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Ὁ ἱεροηρωομάρτυρας Γενάρχης τῆς ἐπαναστατημένης Ρωμηοσύνης, Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Γρηγόριος Ε´.

Μαρτύρησε δι᾽ ἀπαγχονισμοῦ, ἀμέσως μετὰ τὴν Θείαν Λειτουργία, ἀνήμερα τὴν Κυριακὴν τοῦ Πάσχα, 10 Ἀπριλίου 1821,

στὴν μεσαία ἀπὸ τὶς τρεῖς ἐξωτερικὲς θύρες

τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Ἡ Πύλη αὐτή, διατηρεῖται καὶ παραμένει μέχρι σήμερα κλειστή,

ὑπὸ τοῦ Σεπτοῦ μας Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου

Ἡ πρώτη ἐπαναστατικὴ σημαία ποὺ ὕψωσε ὁ Γέρος, (καὶ δὲν μποροῦσε βέβαια νἆταν κάτι ἄλλο), εἶχε ἐπάνω της τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ σχηματιζόταν τὸ ἀρχικὸ γράμμα τῆς λέξεως «Χριστός».

Ἐπανειλημμένως, πρὸ τῶν μεγάλων ἀποφάσεών του καὶ ἀποφασιστικῶν μαχῶν, προσηύχετο ἔνδακρυς καὶ ἐκ βαθέων μέσα σὲ ἐκκλησίες καὶ στὰ ἐρημοκκλήσια, ποὺ ἦταν πανταχοῦ διάσπαρτα στὰ χώματα τὰ ἱερὰ τῆς ὑποδούλου πατρίδος. Τὴν Ἐλευθερία τοῦ Γένους ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης τὴν ἐξελάμβανε καὶ τὴν διεκήρυττε ὡς ἀμετάκλητον ἀπόφασιν τοῦ Θεοῦ!

Ἡ ἀνεξικακία του πρὸς τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἡ ἀπέραντη συγχωρητική του καρδιά, χωροῦσε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, μέχρις ἀκόμη καὶ αὐτὸν τὸν φονιὰ τοῦ ἀδελφοῦ του, τὸν ὁποῖον ἀντὶ νὰ καταδικάσῃ, ὅταν συνελήφθη ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες του, ὄχι μόνον ἄφησε ἀτιμώρητο, ἀλλὰ ἐπιπλέον τοῦ παρέθεσε καὶ δεῖπνο! Κι ὅταν ἡ πονεμένη του μάνα τοῦ εἶπε· “ἀλλ᾽ ὦ τέκνον, τί μοι καὶ συνδείπνους ποιεῖς τὰς χεῖρας τοῦ παιδοκτόνου;”, τῆς ἀπήντησε ὁ ἀειθαλὴς λεβέντης μὲ γνήσιο φρόνημα ἁγίου: “Σίγα, μῆτερ, καὶ ὑπόμεινον ὅτι τοῦτο κάλλιστον ὑπὲρ τοῦ ἀδελφοῦ μου μνημόσυνον προσφέρεις πρὸς τὸν Θεὸν τοῦ Ἐλέους”.

Συγχωροῦσε τοὺς πάντας, σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο, ἀλλ᾽ ἦταν ἀμείλικτος σὲ ἐθνικὸ πεδίο! Ἦταν φοβερὸς πρὸς τοὺς ἀπεργαζομένους τὴν ὑποδούλωσι τῆς Πατρίδος μας σὲ ξένα συμφέροντα καὶ κατὰ συνέπειαν ἀπεργαζομένους τὴν καταστροφή της καὶ ὑπῆρξε τρομερὸς πρὸς τοὺς δειλοὺς καὶ “προσκυνημένους”.

Εὐκαίρως-ἀκαίρως, ἀπευθυνόταν στὴν Ἀειπάρθενον, τὴν Ἀμετάθετον Ἐλπίδα: «Παναγία μου, βοήθησε καὶ τούτη τὴ φορὰ τοὺς Ἕλληνες διὰ νὰ ἐμψυχωθοῦν». Εἶχε τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία ἀδιαλείπτως μέσα στὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά του. Ἦταν τὸ μεγάλο “μυστικό” του! Γι᾽ αὐτὸ καὶ νικοῦσε!

(συνεχίζεται)

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Ἀπρίλιος 2016, 'Αρ. τεύχους 122-131, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.