Ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Διαχρονικὸς αὐθεντικὸς ἐκπρόσωπος

τῆς ἀειθαλοῦς Ρωμηοσύνης

B

Ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Πίστις καὶ Ἐλευθερία, ἀρρήκτως καὶ ἀρρήτως συνδεδεμένα!

Ἡμέραν τῆς μεγαλειώδους Ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου,

25 Μαρτίου 1821,

ἐπέλεξαν οἱ ἐπαναστατημένοι Ἕλληνες γιὰ νὰ ἐπανευαγγελίσουν

τὴν ὑπόδουλη Πατρίδα στὴν ὁδὸν τῆς Ἐλευθερίας.

Ὁ Ἐπίσκοπος Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς ἔστησε στὴν πλατεία

Ἁγίου Γεωργίου τῆς Πάτρας τὸν Τίμιον καὶ Ζωοποιὸν Σταυρόν,

ἐπάνω στὸν ὁποῖον ὁρκίστηκαν οἱ ἀγωνιστές,

ποὺ συγκεντρώθηκαν ἐκεῖ, ἀναφωνώντας

«Ἐλευθερία ἢ Θάνατος».

Πῶς εἶναι δυνατὸν σήμερα νὰ ἐλπίζουμε σὲ Ἐλευθερία τῆς Πατρίδος μας, ξεπουλώντας τὴν μόνην ἀμετάθετον ἐλπίδα μας, τὴν ἁγία μας Πίστι

καὶ τὶς ἅγιες Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ;

Πῶς θὰ ἐλευθερωθοῦμε ἐθνικά, προωθώντας τὴν ὑποδούλωσι

στὰ πάθη τὰ αἰσχρά;

Φανερώνεται ἡ μυστική, ἀλλὰ ταυτοχρόνως καὶ ἀληθινὴ καὶ ἀδιαμφισβήτητη διασύνδεσις ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ποιμνίου (ἐν προκειμένῳ τῶν Ἐφεσίων), ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ τῆς φυλετικῆς-ἐθνικῆς του ἐλευθερίας!!! Ἡ τελευταία θὰ ἀπολεσθῆ (“κινήσω τὴν λυχνίαν σου ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς”) ἐὰν ἐπέλθη μαρασμὸς καὶ καταστροφὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Ἀπέραντο ὅμως πλῆθος, τῶν ἱστορικῶν γεγονότων, ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ σωτηρία τοῦ Γένους, προϋποθέτει, καὶ εἶναι ἄρρηκτα ἀλληλένδετος, μὲ τὴν Πίστι στὸν Θεό, καὶ ἄρα τὴν τήρησι τῶν ἁγίων Του Ἐντολῶν!

Πῶς δυνάμεθα νὰ προσβλέπωμε ὅμως σήμερα, στὴν ἀπελευθέρωσι τῆς Πατρίδας μας, ὅταν καταπατοῦμεν ἐθελουσίως καὶ ἀμετανοήτως, ἄρα ἀνοήτως, θεμελιώδεις Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ;

Πῶς θὰ ἐλευθερωθοῦμε ἐθνικά, ὅταν ὑποδουλωνώμεθα ἑκουσίως, ἠθικὰ καὶ πνευματικά, καὶ μάλιστα μὲ “παρελάσεις ὑπερηφανείας”, ἐμμένοντες εἰς τοιοῦτο ἀπροσμέτρητο κατάντημα ἁμαρτωλότητος καὶ ἀμετανοησίας;

Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ πονεμένος λαός μας νὰ ἀναμένῃ Ἔλεος ἐκ Θεοῦ καὶ σωτηρίαν τῆς Πατρίδος, ὅταν αὐτὸ τοῦτο τὸ κράτος μας, ποὺ ἐθεμελίωσε τὴν ὕπαρξί του σὲ ἑκατόμβες ἡρώων καὶ μαρτύρων, προσπαθῆ νὰ νομοθετήση νόμους ἐκ διαμέτρου ἀντιθέτους πρὸς τὶς σωτήριες Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μας; Ὅπως π.χ. νόμους περὶ “συμφώνων συμβιώσεως” καὶ νόμους ὑπὲρ τῆς δολοφονίας τῶν τέκνων μας, τουτέστιν νόμους ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων;

Πῶς εἶναι δυνατόν, ἕνας λαός, ποὺ ἐπιζητεῖ τὴν Ἐλευθερία του, νὰ ἐπικροτῆ, νὰ προβάλλη καὶ νὰ πανηγυρίζη γιὰ ἁμαρτήματα, περὶ τῶν ὁποίων “αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν” (Ἐφεσ. ε´, 12);

Καὶ πῶς εἶναι θεμιτό, ὅλα αὐτὰ νὰ ἐπιτελοῦνται, ἐν πολλοῖς, μὲ τὴν σύμπραξι, συνευδοκία, ἐπευλογία καὶ ὑποστήριξι ἐκλελεγμένων μὲ τὶς ψήφους τοῦ ἐμπαιζομένου λαοῦ μας, ἀξιωματούχων, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἐξελέγησαν στὰ “πόστα” τους γιὰ νὰ σώσουν τὴν Κύπρο μας καὶ ὄχι νὰ συμβάλλουν στὴν ὁριστικὴ καταστροφή της;

(συνεχίζεται)

Πηγή: O ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Ἀπρίλιος 2016, 'Αρ. τεύχους 122-131, Περιοδικὴ ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου.