Ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη Περὶ Προσευχῆς H΄.

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

* * *

Ὅταν στέκεσαι στὴν προσευχή, νὰ συνειδητοποιῆς μὲ Ποιὸν ἔχεις νὰ κάνης, μὲ Ποιὸν συνομιλεῖς, σὲ Ποιὸν ἀπευθύνεσαι.

Ἐάν, ἐνῶ συνομιλῆς μὲ κάποιον ἄνθρωπο, οὔτε νυστάζεις, οὔτε βαριέσαι, οὔτε κουράζεσαι, οὔτε ὁ νοῦς σου τρέχει ἀλλοῦ, πόσο περισσότερο πρέπει νὰ δείχνης προσοχή, εὐλάβεια καὶ σεβασμό, ὅταν συνομιλῆς μὲ αὐτὸν τὸν Ἴδιο τὸν Παντοδύναμο Θεό!

* * *

Ὅσο μᾶς εἶναι ἀναγκαῖα ἡ τροφή, τὸ νερό, τὸ ὀξυγόνο, γιὰ νὰ ζοῦμε σωματικῶς, πολὺ περισσότερο μᾶς εἶναι ἀναγκαία ἡ προσευχή, γιὰ νὰ ζοῦμε πνευματικῶς.

* * *

Ὅπως συνεχῶς ἀναπνέουμε, γιὰ νὰ μὴν πεθάνουμε βιολογικά, παρομοίως πρέπει συνεχῶς νὰ προσευχώμαστε, γιὰ νὰ μὴν πεθάνουμε πνευματικά!

Ὅπως τὸ ὀξυγόνο ὑπάρχει παντοῦ, ὅπου κινούμαστε, ὅπου βρισκόμαστε, ὅπου καθόμαστε, ἀπείρως περισσότερον ὑπάρχει πανταχοῦ ὁ ἄπειρος Θεός! Μήπως δὲν λέμε γιὰ τὸν Θεὸ στὴν προσευχή μας: «Ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν»;