ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΞΕΛΙΞΙΣ

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

       Ἡ ἐκκλησιαστικὴ μουσική, ἐξελισσομένη καὶ ἀναπτυσσομένη συνεχῶς, ἀπέκτησε μεγάλη αἴγλη ἐπὶ τῶν αὐτοκρατόρων ᾿Ιουστινιανοῦ καὶ Ἡρακλείου (6ο καὶ 7ο αἰῶνα). Πολυμελεῖς χοροὶ ἔψαλλαν στοὺς μεγάλους Ναοὺς τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ τῶν Ἁγίων ᾿Αποστόλων.

          Ὁ Ἰουστινιανὸς ἔγραψε τὸ «Ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ λόγος τοῦ Θεοῦ».

ΑΚΜΗ  ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΑΣ

          Σὲ μεγάλη ἀκμὴ ἔφθασε ἡ ἐκκλησιαστικὴ ὑμνολογία

          α) ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ κορυφαίου ὑμνογράφου τῆς ᾿Εκκλησίας μας ῾Ρωμανοῦ τοῦ Μελῳδοῦ (5ος αἰώνας), ὁ ὁποῖος χαρακτηρίστηκε ὡς «ὁ Πίνδαρος τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ποιήσεως»,

          β) ἐπὶ τῆς ἐποχῆς ᾿Ιωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ (8ος αἰώνας), ὁ ὁποῖος ἦταν ἄνδρας μὲ πολυσχιδῆ μόρφωση, θεολογική, ποιητική, μουσική, φιλοσοφική.

          ᾿Απὸ αὐτοὺς ὁ μὲν ῾Ρωμανὸς ὁ Μελῳδὸς εἶναι ὁ ποιητὴς  τῶν κοντακίων, τὰ ὁποῖα ἀντικατέστησαν ἐν μέρει τὶς βιογραφίες τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦσαν οὐσιῶδες μέρος τῆς λατρείας μέχρι τὸν 6ο αἰώνα, ὁ δὲ ᾿Ιωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ἔγραψε πολλοὺς κανόνες, νέον εἶδος ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων, οἱ ὁποῖοι ἀντικατέστησαν τὰ κοντάκια.

          Στὸ εἶδος αὐτὸ τῶν κανόνων διέπρεψε καὶ ὁ σύγχρονος τοῦ ᾿Ιωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ Κοσμᾶς ὁ Μελῳδὸς  (τέλη 7ου μὲ 8ο αἰῶνα).