Πρὸς μελέτη τοῦ ζητήματος τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Μουσικῆς γιὰ τὴν πρόοδο καὶ καλλιέργεια αὐτῆς συστήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 1881 μ.Χ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ἑπταμελὴς ἐπιτροπή, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ ᾿Αρχιμανδρίτη Γερμανοῦ ᾿Αφθονίδου, διακεκριμένου κληρικοῦ. Σ᾿ αὐτὴ μετεῖχαν μεταξὺ ἄλλων ὁ διάσημος φυσικομαθηματικὸς ᾿Ανδρέας Σπαθάρης, ὁ καθηγητὴς τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Μουσικῆς στὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης Γεώργιος Πρωγάκης, ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Πατριαρχείου Γεώργιος Βιολάκης καὶ ὁ Εὐστράτιος Παπαδόπουλος, ὁ γνωστὸς διακεκριμένος ἱστορικὸς τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς.
Ἡ ἐπιτροπὴ αὐτὴ κ α θ ώ ρ ι σ ε τ ὰ δ ι α σ τ ή μ α τ α τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, καὶ ἐπενόησε εἰδικὸ ὄργανο σὲ σχῆμα μεγάλου ἁρμονίου γιὰ τὴν πιστὴ ἐκτέλεση αὐτῶν. Τὸ ὄργανο αὐτὸ ὠνομάστηκε ψ α λ τ ή ρ ι ο.
Ἡ ἴδια ἐπιτροπὴ συνέταξε Θ ε ω ρ η τ ι κ ὸ ν γιὰ τὴ διδασκαλία τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, τὸ ὁποῖον μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ ὡς συμπλήρωμα τῶν θεωρητικῶν συγγραμμάτων τοῦ Χρυσάνθου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου