ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΙΝ - ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑΝ ΕΛΛΑΔΑ

(Εικόνα Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Μετὰ τὴν πτῶσιν τοῦ Βυζαντίου σταθμὸς σημαντικὸς διὰ τὴν καλλιέργειαν καὶ ἀνάπτυξιν τῆς μουσικῆς ὑπῆρξαν:

          α) Πέτρος ὁ Πελοποννήσιος (+1777). Ὑπῆρξεν ὁ μέγας μουσικὸς τοῦ 18ου αἰῶνος, ὅστις ἐκαλλιέργησε καὶ εὐηργέτησε τὴν θείαν τέχνην, ἡπλοποίησε τὴν μουσικὴν γραφήν, καὶ μετέφερεν εἰς τὴν νέαν παρασημαντικὴν ὅλα τὰ ᾄσματα, τὰ ὁποῖα ἔχομεν μέχρι σήμερον.

          β) Οἱ τρεῖς διδάσκαλοι Χρύσανθος ὁ ἐκ Μαδύτων, Μητροπολίτης Προύσης, Γρηγόριος ὁ Πρωτοψάλτης καὶ Χουρμούζιος ὁ Χαρτοφύλαξ. Οἱ τρεῖς αὐτοὶ διδάσκα- λοι ἐφεῦρον καὶ ἐσυστηματοποίησαν τὴν μουσικὴν γραφὴν (παρασημαντικήν), ποὺ ἔχομεν μέχρι σήμερον, εἰσαγαγόντες ἐν ἔτει 1814 τοὺς σημερινοὺς φθόγγους τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καὶ τοὺς σημερινοὺς χαρακτῆρας, τὰ σημεῖα δηλαδή, μὲ τὰ ὁποῖα γράφομεν τοὺς φθόγγους.

          Εἰς τὴν ἐλευθέραν Ἑλλάδα σοβαρὰ προσπάθεια διὰ τὴν καλλιέργειαν καὶ ἀνάπτυξιν τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς ἐσημειώθη κατὰ τὸ ἔτος 1904 μὲ τὴν ἵδρυσιν ἐν ᾿Αθήναις τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Μουσικῆς τοῦ ᾿¥Ωδείου ᾿Αθηνῶν.